Πώς θα απαντήσει το ΠΑΣΟΚ στην απορία Καραμανλή «πού θα βρείτε τόσα χρήματα»; Μα, με τον μνημειώδη στίχο του κ. Ρασούλη, «τι να τα κάνεις τα λεφτά, όταν δεν έχεις φράγκο»...
Με τιμή
Νεόκοπο
ΤΑ ΝΕΑ
Δευτέρα 14 Σεπτεμβρίου 2009
ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΙΣΟΡΡΟΠΙΕΣ ΔΕΚΑΕΤΙΩΝ ΚΑΙ ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΓΙΑ ΕΚΛΟΓΗ ΕΝΟΣ ΑΚΟΜΗ ΑΡΧΗΓΟΥ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΗΤΤΑ
Αυτό που συμβαίνει σήμερα στη Ν.Δ. δεν είναι καινούργιο. Η παραίτηση του επί 12 χρόνια αρχηγού της αμέσως μετά την εκλογική συντριβή το βράδυ της 4ης Οκτωβρίου, η δρομολόγηση έκτακτου συνεδρίου για την εκλογή νέου προέδρου, οι εσωτερικές αναταράξεις, οι αντιθέσεις στελεχών της, οι αμφισβητήσεις των προέδρων της, η υπονόμευση είναι γεγονότα και «αγκάθια» που τη συνοδεύουν στα 35 χρόνια ζωής της.
Από το 1980 που εξελέγη αρχηγός ο Γεώργιος Ράλλης, όταν ο ιδρυτής της Κωνσταντίνος Καραμανλής έγινε Πρόεδρος Δημοκρατίας, μέχρι και τις 4 Οκτωβρίου του 2009 που παραιτήθηκε ο 6ος κατά σειρά προέδρος του κόμματος Κώστας Καραμανλής, παρατηρούμε ότι οι εκλογικές ήττες της παράταξης συνοδεύονται από τις παραιτήσεις των εκάστοτε αρχηγών της και την εκλογή καινούργιου.
Εκλογικές διαδικασίες που εμπεριέχουν έντονο παρασκηνιακό χαρακτήρα, μυστικές συμφωνίες, υπονομευτικές κινήσεις, φαινόμενα που κάποιες φορές στο παρελθόν οδήγησαν στην παραίτηση υποψήφιους προέδρους.
Αλλά απ' ό,τι φαίνεται το πρόβλημα της Ν.Δ. δεν είναι μόνο αυτό. Τα μέτωπα που ανοίγονται πριν από την εκλογή νέου προέδρου, ποτέ δεν κλείνουν μετά το τέλος της ανάμετρησης. Παραμένουν ανοιχτά, καλυπτόμενα από συναινετικά χαμόγελα και δήθεν καλοπροαίρετες διαθέσεις, δημιουργώντας νέα προβλήματα και εντάσεις όταν εμφανιστεί η επόμενη κρίση.
Η βαριά ήττα που το κόμμα της Ν.Δ. υπέστη στις τελευταίες εθνικές εκλογές, η μεγαλύτερη στην ιστορία της αφού ξεπέρασε και αυτή του 1981 υπό την ηγεσία τότε του Γ. Ράλλη, έφερε στην επιφάνεια τα σοβαρά προβλήματα της παράταξης, που την ταλανίζουν 35 χρόνια τώρα.
Το έκτακτο συνέδριο, που θα πραγματοποιηθεί προσεχώς, είναι ίσως μια ευκαιρία για τη συντηρητική παράταξη να αναδιοργανωθεί, να προσδιορίσει την ιδεολογική της ταυτότητα, που απ' ό,τι φαίνεται μετά την ίδρυσή της χάθηκε, και να παίξει σοβαρά το ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Εάν όλα αυτά δεν γίνουν, τότε η 35χρονη Ν.Δ. ίσως για πρώτη φορά κινδυνεύσει σοβαρά να διασπαστεί.
Η «Ε» επιχειρεί σήμερα μια αναδρομή στην 35χρονη ιστορία της Ν.Δ., στις εκλογές προέδρων της και στις σοβαρές κρίσεις που σημειώθηκαν στους κόλπους της.
«Θεώρησα καθήκον μου να δημιουργήσω μια ευρεία και ζωντανή πολιτική παράταξη» είχε πει στις 4 Οκτωβρίου του 1974 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, όταν ανακοίνωνε την ίδρυση της Ν.Δ.
Ακριβώς τριάντα πέντε χρόνια μετά, στις 4 Οκτωβρίου του 2009, ο ανιψιός του Κώστας Καραμανλής, πρόεδρος του κόμματος από το 1997, βίωνε την πιο δύσκολη ίσως στιγμή της πολιτικής διαδρομής του. Το κόμμα, στο οποίο ηγούνταν, είχε υποστεί την πιο βαριά εκλογική ήττα στην ιστορία του.
«Αναλαμβάνω την ευθύνη του αποτελέσματος και δρομολογώ τις διαδικασίες για την εκλογή νέου προέδρου της Ν.Δ.» είπε αργά το βράδυ της Κυριακής καθισμένος μόνος του στο τραπέζι των δηλώσεων στο Ζάππειο ο Κώστας Καραμανλής.
Η Ν.Δ., το κόμμα που έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στη μεταπολιτευτική ζωή του τόπου, καλείται σε λίγες μέρες να εκλέξει τον 7ο αρχηγό της. Ας δούμε τις συνεχείς εναλλαγές αρχηγών μαζί με τις κρίσεις που προηγούνται ή έπονται αυτά τα 35 χρόνια της ιστορίας της.
Η Ν.Δ. επικρατεί στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις του 1974 και του 1977.
Στις πρώτες μετά τη χούντα εκλογές συγκεντρώνει ποσοστό 54,37% και στις δεύτερες σχηματίζει κυβέρνηση με 41,84%. Ο... ήλιος του ΠΑΣΟΚ όμως έχει ήδη αρχίσει να «ανατέλλει». Το ΠΑΣΟΚ διπλασιάζει τα ποσοστά του σε σχέση με το '74 και «πλασάρεται» στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η τάση αποδυνάμωσης της συντηρητικής παράταξης είναι κάτι περισσότερο από εμφανής.
Δύο χρόνια αργότερα, τον Μάιο του 1979, καταγράφεται στο περιθώριο του πρώτου συνεδρίου του κόμματος στη Χαλκιδική, ουσιαστικά η πρώτη αμφισβήτηση στην ηγεσία -στον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Στελέχη, που δεν έχουν τη δυνατότητα πρόσβασης στο συνέδριο, διακινούν -με παράδοξο είναι η αλήθεια τρόπο- προκήρυξη που φέρει την υπογραφή «Κίνηση της Βόλβης» και ζητεί να μετατραπεί η Ν.Δ. από κόμμα αρχηγικό σε κόμμα αρχών.
Στις 5 Μαΐου του 1980 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής μεταπηδά στην Προεδρία της Δημοκρατίας. Νέος πρόεδρος της Ν.Δ. εκλέγεται, τρεις ημέρες αργότερα, ο Γεώργιος Ράλλης με τέσσερις ψήφους περισσότερες (88) απ' αυτές του συνυποψηφίου του Ευάγγελου Αβέρωφ και τη μεθεπομένη ορκίζεται πρωθυπουργός. Η Ν.Δ. θα κατεβεί με επικεφαλής τον Ράλλη στις εκλογές του 1981. Στις 18 Οκτωβρίου η ήττα θα είναι οδυνηρή για την παράταξη. Το ΠΑΣΟΚ με τον Ανδρέα Παπανδρέου και την «αλλαγή» που επαγγέλλεται λαμβάνει ποσοστό 48,07% έναντι 35,86% της Ν.Δ. και αναλαμβάνει τη διακυβέρνηση.
Στις 9 Δεκεμβρίου του 1981 η Κοινοβουλευτική Ομάδα της Ν.Δ. αναζητεί τον επόμενο αρχηγό της. Δύο ημέρες πριν 61 βουλευτές είχαν άρει την εμπιστοσύνη τους από το πρόσωπο του Γ. Ράλλη. Πρόεδρος εκλέγεται αυτή τη φορά ο Ευάγγελος Αβέρωφ με 67 ψήφους έναντι 32 του Κωστή Στεφανόπουλου και 12 του Ιωάννη Μπούτου, όμως κι αυτός δεν έμελλε να μακροημερεύσει στο αξίωμα, αφού μετά την ήττα στις ευρωεκλογές του 1984 παραιτείται.
Ετσι την 1η Σεπτεμβρίου του 1984 η Κ.Ο. της Ν.Δ. καλείται να εκλέξει τον τρίτο της πρόεδρο από την ίδρυσή της. Υποψήφιοι είναι ο Κ. Μητσοτάκης και ο Κ. Στεφανόπουλος. Η εκλογή του Κ. Μητσοτάκη με 70 ψήφους έναντι 41 του Κ. Στεφανόπουλου ήταν αναμενόμενη, αφού στηριζόταν όχι μόνο από τον Ε. Αβέρωφ και τον μηχανισμό του, αλλά και από την πλειονότητα των προσκείμενων στη Ν.Δ. εφημερίδων.
Η ήττα της Ν.Δ. στις εθνικές εκλογές της 2ας Ιουνίου του 1985 με ποσοστό 40,84% έναντι 45,82% του ΠΑΣΟΚ προκαλεί αναταράξεις στο εσωτερικό του κόμματος. Ανεξαρτητοποιείται ο Δ. Λιβανός και λίγο αργότερα ο Ι. Μπούτος. Η κρίση βαθαίνει όταν ο Κ. Μητσοτάκης παραιτείται από την αρχηγία του κόμματος και θέτει θέμα εκλογής προέδρου. Στη διαδικασία εκλογής που πραγματοποιείται στις 29 Αυγούστου του 1985 ο ίδιος είναι ο μοναδικός υποψήφιος και επανεκλέγεται με 82 ψήφους έναντι 37 λευκών και ενός άκυρου.
Λίγο αργότερα η Ν.Δ. βιώνει την πρώτη σοβαρή διάσπασή της. Στις 6 Σεπτεμβρίου ο Κ. Στεφανόπουλος και εννέα ακόμη βουλευτές (Στρατήγης, Αναστασόπουλος, Μουτζουρίδης, Γιατράκος, Μαλεβίτης, Βρεττάκος, Πρίτσος, Μανουσάκης και Γάτος) αποχωρούν από τη Ν.Δ. και ιδρύουν τη Δημοκρατική Ανανέωση (ΔΗ.ΑΝΑ).
Στις εθνικές εκλογές της 18ης Ιουνίου του 1989 η Ν.Δ., υπό την ηγεσία του Κ. Μητσοτάκη, εκλέγεται πρώτο κόμμα με ποσοστό 44,2% έναντι 39,13% του ΠΑΣΟΚ, αλλά λόγω του εκλογικού νόμου δεν παίρνει την αυτοδυναμία. Σχηματίζεται κυβέρνηση συνεργασίας με την Αριστερά και πρωθυπουργός αναλαμβάνει ο βουλευτής της Ν.Δ. Τζαννής Τζαννετάκης. Ταυτόχρονα πραγματοποιούνται και ευρωεκλογές και η Ν.Δ. εκλέγεται πρώτο κόμμα με ποσοστό 40,41%.
Στις 5 Νοεμβρίου 1989 γίνονται και πάλι εθνικές εκλογές, η Ν.Δ. συγκεντρώνει ποσοστό 46,19%, αλλά και πάλι δεν μπορεί να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Σχηματίζεται η οικουμενική κυβέρνηση Ξενοφώντα Ζολώτα.
Λίγους μήνες αργότερα, στις 8 Απριλίου του 1990, πραγματοποιούνται νέες εκλογές. Η Ν.Δ. με ποσοστό 47% εκλέγει 150 βουλευτές και με τη στήριξη της ΔΗ.ΑΝΑ και του βουλευτή της Θόδωρου Κατσίκη (στη συνέχεια προσχώρησε στη Ν.Δ.) σχηματίζει κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Κ. Μητσοτάκη. Ετσι, έπειτα από 9 χρόνια διακυβέρνησης της χώρας από το ΠΑΣΟΚ, η Ν.Δ. έρχεται και πάλι στην εξουσία.
Την περίοδο αυτή κάποιοι θα τη χαρακτηρίσουν «δεξιά παρένθεση». Τα σύννεφα θα εμφανιστούν πολύ γρήγορα για τη συντηρητική παράταξη. Κορυφαία στελέχη της αμφισβητούν πολιτικές και τακτικές της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Τον Απρίλιο του 1992 ο Κ. Μητσοτάκης αποπέμπει τον Αντώνη Σαμαρά από το πόστο του υπουργού Εξωτερικών για το θέμα των Σκοπίων. Λίγους μήνες μετά ο Μεσσήνιος πολιτικός αποχωρεί από το «κομματικό μαντρί» και προχωράει στην ίδρυση της Πολιτικής Ανοιξης, ενός νέου πολιτικού σχηματισμού. Τον Σεπτέμβριο του 1993 προσκείμενοι σ' αυτόν βουλευτές αποχωρούν από τη Ν.Δ., η οποία θα μείνει με 150 βουλευτές και ο Κ. Μητσοτάκης θα προκηρύξει πρόωρες εκλογές για τις 10 Οκτωβρίου.
Οι εκλογές του 1993 θα φέρουν τη Ν.Δ. και πάλι στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Συγκεντρώνει ποσοστό 39,3%, την ώρα που ο Ανδρέας Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ επιστρέφουν θριαμβευτικά στην εξουσία με ποσοστό 46,88%. Ο Κ. Μητσοτάκης μετά την ήττα παραιτείται και ξεκινούν οι διαδικασίες εκλογής νέου προέδρου. Αυτή τη φορά δεν ψηφίζουν μόνο οι βουλευτές της Κ.Ο., όπως γινόταν μέχρι τώρα, αλλά συγκροτείται και ειδικό σώμα εκλεκτόρων. Ενας από τους υποψηφίους, ο Γιώργος Σουφλιάς, λίγες μέρες πριν από την εκλογή αποχωρεί μιλώντας για «προκατασκευασμένες συμφωνίες και μεθοδεύσεις» στην εκλογή του αρχηγού, καταγγελίες που προκαλούν αναταραχή στη Ν.Δ. Στις 3 Νοεμβρίου του 1993 ο Μιλτιάδης Εβερτ εκλέγεται πρόεδρος του κόμματος με 141 ψήφους, σε σύνολο 182 εκλεκτόρων, έναντι 37 ψήφων του συνυποψηφίου του Γιάννη Βαρβιτσιώτη.
Τα χρόνια περνούν εν μέσω διαφοροποιήσεων, διενέξεων, με εσωκομματικές διαμάχες ανάμεσα στα στελέχη της Ν.Δ. Η διατύπωση ξεκάθαρης ιδεολογίας του κόμματος είναι ένα ακόμη θέμα που «ταλαιπωρεί» τη Ν.Δ. σε πολλά από τα συνέδριά της.
Στις 22 Σεπτεμβρίου του 1996 στις εθνικές εκλογές η Ν.Δ. δεν τα καταφέρνει να κερδίσει. Συγκεντρώνει ποσοστό 38,12%, ενώ το ΠΑΣΟΚ, υπό την ηγεσία του Κ. Σημίτη, με 41,19% σχηματίζει κυβέρνηση. Ο Μιλτιάδης Εβερτ υποβάλλει την παραίτησή του και κινεί τη διαδικασία εκλογής προέδρου.
Τον Οκτώβριο του 1996 ο Μ. Εβερτ επανεκλέγεται πρόεδρος του κόμματος. Ψηφίζουν 191 εκλέκτορες και ο Μ. Εβερτ λαμβάνει 103 ψήφους, υπερισχύοντας του συνυποψηφίου του Γιώργου Σουφλιά, που έλαβε 84. Τα προβλήματα όμως δεν σταματούν. Η εσωστρέφεια, οι εσωκομματικές έριδες και οι αμφισβητήσεις στην ηγεσία συνεχίζονται. Το συνέδριο που πραγματοποιείται τον Μάρτιο του 1997 καλείται να εκλέξει και πάλι νέο αρχηγό μεταξύ των Μ. Εβερτ, Κ. Καραμανλή, Γ. Σουφλιά και Β. Πολύδωρα. Στο τιμόνι της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα βρεθεί έπειτα από δύο ψηφοφορίες ο 41χρονος Κώστας Καραμανλής ανηψιός του ιδρυτή του κόμματος. Στον πρώτο γύρο θα πάρουν: Κ. Καραμανλής 40,73%, Γ. Σουφλιάς 30,52%, Μ. Εβερτ 25,34% και Β. Πολύδωρας 3,41%. Στον δεύτερο υπερισχύει ο Κ. Καραμανλής με ποσοστό 69,16%, αφήνοντας κατά πολύ πίσω τον Γ. Σουφλιά (30,84%). Ο Μ. Εβερτ στη δεύτερη κρίσιμη ψηφοφορία θα στηρίξει τον Κ. Καραμανλή και όχι τον Γ. Σουφλιά, που αποτελούσε άλλωστε, επιλογή του μεγάλου εσωκομματικού αντιπάλου του Κ. Μητσοτάκη. Η «ώρα Καραμανλή» μόλις είχε φτάσει.
Σχεδόν έναν χρόνο αργότερα, τον Φεβρουάριο του 1998, η Ν.Δ. μπαίνει σε νέες περιπέτειες. Ο Καραμανλής αποφασίζει την παραπομπή σε διαγραφή εφτά στελεχών του κόμματος. Τελικά το Πειθαρχικό Συμβούλιο της Ν.Δ. παίρνει απόφαση για οριστική διαγραφή των Γ. Σουφλιά, Στ. Μάνου και Β. Κοντογιαννόπουλου και την προσωρινή, για έναν χρόνο, των Ν. Κάκκαλου, Π. Τατούλη και Α. Παπαληγούρα γιατί δεν πειθάρχησαν στη γραμμή του κόμματος κατά την ψήφιση στη Βουλή τροπολογίας που αφορούσε τις ΔΕΚΟ. Ενας από τους διαγραφέντες, ο Στέφανος Μάνος, 12 μήνες αργότερα ανακοινώνει την ίδρυση του κόμματος των Φιλελευθέρων.
Στις εκλογές που έγιναν τον Απρίλιο του 2000 η Ν.Δ. έχασε μεν, αλλά ο Κ. Καραμανλής κατάφερε να ανεβάσει σημαντικά το ποσοστό της παράταξης στο 42,74% έναντι 43,79% του ΠΑΣΟΚ, οπότε η ήττα δεν πήρε τεράστιες διαστάσεις εσωκομματικά.
Μετά τις εκλογές ο Κ. Καραμανλής διαγράφει τον Γιώργο Καρατζαφέρη από την Κ.Ο. εξαιτίας δηλώσεών του για τον τότε εκπρόσωπο Τύπου του κόμματος Αρη Σπηλιωτόπουλο. Τον Σεπτέμβριο του 2000 ο Καρατζαφέρης ιδρύει τον Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό.
Τον Μάρτιο του 2001 ο Δημήτρης Αβραμόπουλος, τότε δήμαρχος Αθηναίων εκλεγμένος με τη Ν.Δ., ιδρύει το Κίνημα Ελευθέρων Πολιτών, που όμως δεν θα έχει καμιά τύχη. Τον Ιούνιο του 2002 ανακοινώνει τη διάλυσή του.
Τον Απρίλιο του 2001 ο Γιώργος Σουφλιάς επιστρέφει στη Ν.Δ. έπειτα από δημόσια ανοιχτή πρόσκληση που του απευθύνει ο Κ. Καραμανλής και το 2004 επιστρέφει τελικά και ο Δημήτρης Αβραμόπουλος. Την ίδια χρονιά ο Αντώνης Σαμαράς ανακοινώνει τη διάλυση της Πολιτικής Ανοιξης και συμπορεύεται με τον Κ. Καραμανλή, ενώ ο Στέφανος Μάνος και ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος προσχωρούν στο ΠΑΣΟΚ.
Στις εκλογές της 7ης Μαρτίου 2004 η Ν.Δ., υπό την ηγεσία του Κ. Καραμανλή και με σημαία την καταπάτηση της διαφθοράς και της διαπλοκής στον δημόσιο βίο, κατακτά την πρώτη θέση, με ποσοστό 45,36% και εκλέγει 165 βουλευτές. Επειτα από 11 χρόνια στην αντιπολίτευση, γίνεται κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Κ. Καραμανλή.
Λίγους μήνες αργότερα σημειώνει και πάλι μια σημαντική νίκη. Στις ευρωεκλογές της 13ης Ιουνίου 2004 συγκεντρώνει ποσοστό 45,36% και γίνεται το πρώτο κόμμα στην Ελλάδα που εκλέγει 11 ευρωβουλευτές.
Παρά τις δύο σημαντικές πρωτιές της, τις χαρές και τα πανηγύρια στελεχών και οπαδών για την επαναφορά του κόμματός τους στην εξουσία, δεν αργούν να εμφανιστούν τα πρώτα προβλήματα.
Ενα χρόνο σχεδόν μετά την άνοδο της Ν.Δ. στην εξουσία οι δημοσκοπήσεις σημειώνουν έντονη λαϊκή δυσαρέσκεια. Τα οικονομικά προβλήματα, οι συμπεριφορές κορυφαίων υπουργών της κυβέρνησης, τα σημάδια της αλαζονείας εκθέτουν ανεπανόρθωτα την εικόνα της κυβέρνησης.
Μια σειρά σκανδάλων ξεσπά (ομόλογα, υποκλοπές κ.ά.), οι αρνητικές εντυπώσεις στο εκλογικό σώμα αρχίζουν να καταγράφονται και σε ένδειξη καλής θέλησης ο Κ. Καραμανλής προβαίνει σε ανασχηματισμό, χωρίς όμως ν' αλλάξει τίποτε στην αρνητική εικόνα που έχει διαμορφωθεί. Το πολιτικό κλίμα επιδεινώνεται διαρκώς και το μεγάλο «χτύπημα» για το κυβερνών κόμμα έρχεται το καλοκαίρι του 2007, όταν η Ελλάδα πλήττεται από φονικές πυρκαγιές, δεκάδες άνθρωποι καίγονται αβοήθητοι, ενώ χιλιάδες στρέμματα πράσινου γίνονται στάχτη. Ο Κ. Καραμανλής αναγκάζεται να προκηρύξει πρόωρες εκλογές για τις 16 Σεπτεμβρίου 2007. Εκλογές τις οποίες, προς έκπληξη πολλών, κερδίζει με ποσοστό 41,83%, αλλά εκλέγει μόλις 152 βουλευτές.
Παρά την εκλογική νίκη, η ηρεμία στο κυβερνών κόμμα δεν έρχεται ποτέ. Βατοπέδι, Ζίμενς, κουμπάροι, υπόθεση Ζαχόπουλου, υπόθεση Παυλίδη, αποκαλύψεις που η μία μετά την άλλη έρχονται στο φως. Η αξιοπιστία κορυφαίων στελεχών πλήττεται, ενώ στο απυρόβλητο δεν μένει πλέον ούτε ο πρωθυπουργός.
Τον Νοέμβριο του 2008 η Ν.Δ. μένει με την οριακή πλειοψηφία των 151 εδρών έπειτα από τη διαγραφή του κ. Πέτρου Τατούλη από την Κ.Ο. και το κόμμα.
Η αντίστροφη μέτρηση για το κυβερνών κόμμα έχει αρχίσει. Στις ευρωεκλογές της 7ης Ιουνίου του 2009 το ΠΑΣΟΚ βγαίνει πρώτο κόμμα με διαφορά περίπου 4,5 μονάδες από τη Ν.Δ.
Ο Κώστας Καραμανλής επικαλείται το «συμφέρον του τόπου», κατηγορεί τον Γιώργο Παπανδρέου ότι εκβιάζει για εκλογές τον Μάρτιο, με αποτέλεσμα η παρατεταμένη εκλογική περίοδος να βλάπτει τον τόπο, καλεί τους πολίτες να επιλέξουν πρωθυπουργό που θα αντιμετωπίσει τις μεγάλες οικονομικές προκλήσεις και προκηρύσσει εκλογές για την 4η Οκτωβρίου του 2009.
Η Ν.Δ. παθαίνει συντριβή και χάνει από το ΠΑΣΟΚ με 10 μονάδες διαφορά, σημειώνοντας την πιο βαριά ήττα στην ιστορία της. Το ίδιο βράδυ ο Κώστας Καραμανλής αναλαμβάνει την ευθύνη της ήττας και ανακοινώνει την παραίτησή του από την προεδρία του κόμματος, θέση την οποία κατείχε για 12 συνεχή χρόνια. Μία ακόμη κρίση στο κόμμα της Ν.Δ. μόλις ξεκίνησε... *
ιδου οι υπαιτιοι ....
Δεν "αποδέχθηκε" τελικά τον διορισμό του ως εκπροσώπου της Ελλάδας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ο Χρήστος Χατζηεμμανουήλ, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του ΟΠΑΠ.
Τη σχετική δήλωσή του συνόδευσε με επίθεση κατά του εκπροσώπου του ΠΑΣΟΚ Γ. Παπακωνσταντίνου, τον οποίο κατηγόρησε ότι το μόνο που του καταλόγισε είναι η πολιτική του τοποθέτηση, μη λαμβάνοντας υπόψη ότι υπήρξε καθηγητής στο London School of Economics, ότι υπήρξε εμπειρογνώμων του ΔΝΤ για θέματα τραπεζικών κρίσεων και ότι εξακολουθεί να παρέχει αμισθί τις υπηρεσίες του στον ΟΗΕ. Επίσης, ο κ. Χατζηεμμανουήλ είπε ότι η κυβέρνηση τού πρότεινε τη θέση σε χρόνο ανύποπτο.Οπως είναι γνωστό, η κυβέρνηση «έκοψε» τη Μιράντα Ξαφά από το ΔΝΤ για να προωθήσει στη θέση της τον πρόεδρο του ΟΠΑΠ. Ο εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ κ. Παπακωνσταντίνου τον χαρακτήρισε «κολλητό του Καραμανλή» και μαζί με τη Λ. Κατσέλη δήλωσαν ότι μια κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ δεν θα αποδεχθεί αυτό τον διορισμό. Επίσης ο κ. Παπακωνσταντίνου απαντώντας στον κ. Χατζηεμμανουήλ, δήλωσε χθες ότι «πόσο ηθικό ή ανήθικο είναι να έχει ο πρόεδρος ενός οργανισμού συνολικές αποδοχές με τα bonus που να φθάνουν τις 500.000 ευρώ...!»
Με τον τίτλο “Νέα αμερικανική παρέμβαση για το ρωσικό φυσικό αέριο” η Καθημερινή στις 11 Απριλίου 2008 δημοσίευσε τις πιέσεις του Αμερικανού Πρέσβη στην Αθήνα Μ. Μπράιζα στην ελληνική κυβέρνηση, όπως διατυπώθηκαν στο συνέδριο του Economist:
Aποτελεί στρατηγικό λάθος το 80% του φυσικού αερίου της χώρας σας να προέρχεται από την Gazprom. H πρακτική αυτή πλησιάζει σε αυτό που λέμε μονοπώλιο, είπε και εξαντλώντας τα όρια πίεσης προς την ελληνική κυβέρνηση εν όψει της επίσκεψης Kαραμανλή στη Mόσχα στα τέλη Aπριλίου, συμπλήρωσε, «αναρωτιέμαι ποια πολιτική ηγεσία δεν βλέπει ότι μια τέτοια εξάρτηση είναι επικίνδυνη».
Στο “αυστηρό” (κατά την εφημερίδα) ύφος του, ο Πρέσβης
Zήτησε από την Eλλάδα και τους εταίρους της στην E.E. να στηρίξουν τον αγωγό Nαμπούκο και να βοηθήσουν τις χώρες της Kεντρικής Aσίας να αξιοποιήσουν τις πηγές ενέργειας που διαθέτουν
Σήμερα, Παρασκευή 11 Σεπτεμβρίου 2009, και εν μέσω προεκλογικής περιόδου το Βήμα δημοσιεύει τις χθεσινές δηλώσεις του Γ. Παπανδρέου από την Αλεξανδρούπολη, ο οποίος είπε
Η ΝΔ διαφημίζει τον περίφημο αγωγό για τον οποίο παλέψαμε και εμείς, αλλά η διακρατική συμφωνία κατοχυρώνει τα συμφέροντα μόνο της μιας πλευράς. Εμείς θα διασφαλίσουμε τους περιβαλλοντικούς όρους σε ξηρά και θάλασσα
ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΜΑΣ:
Η δημοκρατία χρειάζεται εκλογές
Οι εκλογές χρειάζονται υποψήφιους
Οι υποψήφιοι χρειάζονται προγράμματα
Τα προγράμματα χρειάζονται χρηματοδότες
Οι χρηματοδότες χρειάζονται κεφάλαια
Τα κεφάλαια χρειάζονται παραγωγούς
Οι παραγωγοί χρειάζονται καταναλωτές
Οι καταναλωτές χρειάζονται προϊόντα
Τα προϊόντα χρειάζονται ανάγκες
Οι ανάγκες χρειάζονται επιθυμίες
Οι επιθυμίες χρειάζονται διαφημιστές
Οι διαφημιστές χρειάζονται αγορές
Οι αγορές χρειάζονται κράτη
Τα κράτη χρειάζονται γραφειοκράτες
Οι γραφειοκράτες χρειάζονται διοικητές
Οι διοικητές χρειάζονται πολιτικούς
Οι πολιτικοί χρειάζονται εκλογές
Οι εκλογές χρειάζονται δημοκρατία.
Παράλληλα, σε ό,τι αφορά στο ξεκαθάρισμα του το εσωκομματικού τοπίου και τη συμμετοχή, ή μη, στα ψηφοδέλτια όσων ενεπλάκησαν σε σκανδαλώδεις υποθέσεις, και ιδιαίτερα τους λεγόμενους «Βατοπεδινούς», ο κ. Καραμανλής επανέλαβε πως όλοι κρίνονται από τη συνολική τους στάση και ότι η ώρα αυτής της κρίσης πλησιάζει.
«Έκανα λάθος στην εκτίμηση της υπόθεσης» επανέλαβε ο Κ.Καραμανλής για την υπόθεση Βατοπεδίου και συμπλήρωσε: «Η ώρα της τελικής αξιολόγησης και κρίσης είναι σε λίγες μέρες. Τα κριτήρια για την κατάρτιση των ψηφοδελτίων είναι συγκεκριμένα και αφορούν στο σύνολο της συμπεριφοράς. Περιμένετε λίγες ημέρες».
«Ήταν λάθος μου» απάντησε εξάλλου ο κ. Καραμανλής για το γεγονός ότι στην προηγούμενη ΔΕΘ δικαιολόγησε την άποψη πως «ό,τι είναι νόμιμο, είναι και ηθικό». Ερωτηθείς εάν έκανε στη διάρκεια των 5,5 ετών λάθη σε επιλογές προσώπων ο κ. Καραμανλής απάντησε ότι μόνο η εμπειρία μπορεί να αποδείξει την ορθότητα των επιλογών.
ΕΙΔΗΣΕΙΣ :: ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ||
O μυστηριώδης ρόλος του ...ταλαντούχου κ. Λούλη
Eργα και ημέρες του πρωθυπουργικού μυστικο-συμβούλου και το άγνωστο παρελθόν του
6/9/2009
Καταιγίδα κατά του... πολυτάλαντου Γιάννη Λούλη, του μυστικοσυμβούλου του απερχόμενου πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή, που φέρεται και ως ένας από τους εμπνευστές του σχεδίου... πρόωρης απόδρασης μέσω κάλπης, έχει ήδη ξεσπάσει στις τάξεις της ΝΔ.
Αν και είναι αλήθεια ότι ο κ. Λούλης επανειλημμένα δηλώνει πως δεν είναι κομματικό στέλεχος και απλώς προσφέρει τις επαγγελματικές του υπηρεσίες στον Κ. Καραμανλή από τα χρόνια της αξιωματικής αντιπολίτευσης μέχρι και σήμερα, οι εξοργισμένοι «Καραμανλικοί» έχουν βάλει στο στόχαστρο τη στενή σχέση πρωθυπουργού-συμβούλου αμφισβητώντας ευθέως τη... χρησιμότητα της παρουσίας του επικοινωνιολόγου.
Ορισμένοι μάλιστα φτάνουν να αποδώσουν στον κ. Λούλη «περίεργο» ρόλο που αργά ή γρήγορα θα αποκαλυφθεί και φέρνουν ως παράδειγμα την παλαιότερη δράση του. Οταν δηλαδή «συμβούλευε», πάλι σε επαγγελματική βάση, τον Μιλτιάδη Εβερτ, αλλά δεν δίσταζε παρασκηνιακά να... «καρφώνει» τον τότε αρχηγό της ΝΔ, όπως και ορισμένους κορυφαίους του στενού καραμανλικού πυρήνα, με προεξάρχοντα τον Μιχάλη Λιάπη!
Οι επικριτές του κ. Λούλη που σχεδιάζουν να βγουν δημόσια την επομένη των εκλογών με βαρύ «κατηγορητήριο», επιδίδονται και σε έρευνα για τη συλλογή στοιχείων σχετικά με το παρελθόν του. Υπενθυμίζουν ότι στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του '80 είχε εργαστεί ως έμμισθος σύμβουλος στο πολιτικό τμήμα της αμερικανικής πρεσβείας της Αθήνας. Ηταν ακόμη η περίοδος που οι Αμερικανοί είχαν αρχίσει να «συμφιλιώνονται» με το φαινόμενο Ανδρέας Παπανδρέου, τον οποίο θεωρούσαν ακλόνητο στην εξουσία.
Οργή Μητσοτάκη. Για τον λόγο αυτό τα αμερικανικά υπηρεσιακά τηλεγραφήματα της εποχής αναφέρονταν με λιγότερο... ενθουσιώδεις διατυπώσεις για τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, ενώ οι εισηγήσεις της πρεσβείας προς τα κεντρικά του Στέιτ Ντιπάρτμεντ προσανατόλιζαν την Ουάσιγκτον σε «πάγωμα» των επαφών με τον τότε αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, χαρακτηρίζοντάς τον «αναλώσιμο».
Η οργή του Κ. Μητσοτάκη ήταν τόσο μεγάλη που, με τη σειρά του, δεν ήθελε να βλέπει μπροστά του τον τότε πρέσβη Ρόμπερτ Κίλι και στη Ρηγίλλης χαρακτήριζαν ως «κόκκινη πρέσβειρα» τη σύζυγό του.
Με την άνοδο του Μητσοτάκη στην εξουσία, το 1990, λύθηκε η σχέση εργασίας της αμερικανικής πρεσβείας με τον κ. Λούλη, ο οποίος αμέσως προσδέθηκε στο άρμα ενός εκ των επίδοξων «δελφίνων», και συγκεκριμένα του Μιλτιάδη Εβερτ, προσφέροντας υπηρεσίες ανάλογες με τις σημερινές προς τον Κ. Καραμανλή (στο στρατόπεδο του οποίου μεταπήδησε το 1997).
Ωστόσο, την ίδια περίοδο, για βιοποριστικούς προφανώς λόγους, ο κ. Λούλης διατηρούσε και άλλες παράλληλες επαγγελματικές δραστηριότητες. Εμφανώς με τον «Σκάι» και... αφανώς (ανωνύμως και εν κρυπτώ δηλαδή...) με το συνδρομητικό δελτίο ενημέρωσης «Εμπιστευτικό Γράμμα» που ασκούσε και αντιπολίτευση... εκ των έσω στον Μιλτιάδη Εβερτ.
Ως πληροφοριοδότης και ανώνυμος «αναλυτής» ο κ. Λούλης, ξεχνούσε βεβαίως την αφοσίωσή του στον Μ. Εβερτ και κάρφωνε τον εργοδότη του και αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όπως και μία από τις «ψυχές» του Καραμανλισμού, τον πρώην υπουργό και εξάδελφο του σημερινού πρωθυπουργού, Μιχάλη Λιάπη! Καθώς μάλιστα το «Εμπιστευτικό Γράμμα» είχε τότε στη λίστα των συνδρομητών του επιφανείς Ελληνες επιχειρηματίες και όλες τις ξένες πρεσβείες, ο κ. Λούλης φρόντιζε, πάντοτε ανωνύμως και εν κρυπτώ, να διαφημίζει τον δικό του ρόλο και να κατηγορεί τους εργοδότες του στη ΝΔ!
Η...διευκρίνιση. Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα της δραστηριότητας του κ. Λούλη καταγράφεται στις αρχές Ιουλίου του 1995, όταν η ΝΔ σπαρασσόταν από την κόντρα μεταξύ βασιλικών και αντι-βασιλικών λόγω της παρουσίας βουλευτών της στον γάμο του Παύλου με τη Μαρί-Σαντάλ.
Ο κ. Λούλης δεν χάνει την ευκαιρία και γράφει πως «η δημόσια διευκρίνιση του κ. Εβερτ πως οι γάμοι του υιού του τ. βασιλιά είναι ένα κοινωνικό γεγονός ξέφευγε από τη στρατηγική που είχε αποφασισθεί με τους επιτελείς του» (δηλαδή με τον ίδιο τον κ. Λούλη!) και «πιστεύεται πως η διευκρίνιση αυτή του κ. Εβερτ ίσως να ενθάρρυνε τις δηλώσεις των βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας που διόγκωσαν το όλο ζήτημα» (δηλαδή αυτών που στήριξαν τον τ. βασιλιά!). Και συνεχίζει: «Αστοχες, άκαιρες και επιπόλαιες θεωρούνται και οι δηλώσεις του κ. Λιάπη που, επίσης, διόγκωσε το ζήτημα από αντι-μοναρχική σκοπιά».
Στη συνέχεια δε του κειμένου, ο κ. Λούλης αναφέρεται σε, εκ των υστέρων, «στιγμές αυτοκριτικής» του κ. Εβερτ, ο οποίος αναγνώρισε την ορθότητα των εισηγήσεων των συμβούλων του (δηλαδή πάλι του ιδίου)!
Υπάρχουν και άλλα ενδιαφέροντα... «δείγματα γραφής» του μυστικοσυμβούλου, τα οποία αποδεικνύουν ότι έπαιζε σε... περισσότερα του ενός ταμπλό! Πέραν όμως της δισυπόστατης επαγγελματικής του ιδιοσυγκρασίας, οι σημερινοί επικριτές του του καταλογίζουν και έλλειψη επάρκειας, υπενθυμίζοντας τις κατά καιρούς εσφαλμένες «προβλέψεις» του.
Οι ίδιες πηγές εκτιμούν πως η παρουσία Λούλη στη ΝΔ τελειώνει με την επερχόμενη ήττα Καραμανλή, αφήνοντας πίσω της... στάχτες και συντρίμμια.
ΜΑΡΙΑ ΨΑΡΑ
mapsara@pegasus.gr