ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ ΣΕ ΜΕΡΕΣ ΚΡΙΣΗΣ

ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ ΣΕ ΜΕΡΕΣ ΚΡΙΣΗΣ

24ΙΟΥΛΙΟΥ 1974-24 ΙΟΥΛΙΟΥ 2017

ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ ΣΕ ΜΕΡΕΣ ΚΡΙΣΗΣ

ΜΙΑ ΝΕΑ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΚΑΙ ΕΝΑ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ

« Όσοι το χάλκεον χέρι βαρύ του φόβου αισθάνονται
ζυγό δουλείας ας έχωσι, θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία»
[ Ανδρέας Κάλβος "Εις Σάμον"]

 Σαράντα Τρία χρόνια συμπληρώνονται σήμερα, από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα. Τα ξημερώματα της 24ης Ιουλίου του 1974, όταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής γινόταν δεκτός από πλήθος Ελλήνων στο αεροδρόμιο για να ορκιστεί πρωθυπουργός του Ελληνικού Κράτους. Η επτάχρονη δικτατορία έφτασε στο τέλος της. Ένα τέλος που συνοδεύτηκε από μια δεύτερη τραγωδία, την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο. Η εισβολή στην Κύπρο ήταν αυτή που σηματοδότησε μια σειρά γεγονότων με ταχείς ρυθμούς και έφερε την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα και  μια εθνική τραγωδία τον Αττίλα στο νησί της Αφροδίτης. Η  ψήφιση του νέου συντάγματος, καθώς και το δημοψήφισμα του 1974 με το οποίο αποφασίστηκε ότι η μορφή του πολιτεύματος θα ήταν η Προεδρευομένη Δημοκρατία κλείνοντας οριστικά την παρουσία της Βασιλείας στην ελληνική πολιτειακή ιστορία και την νόμιμη επανεμφάνιση του ΚΚΕ . Η μεγαλύτερη περίοδος πολιτικής ομαλότητας στην Ελλάδα είχε μόλις αρχίσει. Η μεταπολιτευτική πολιτική σκηνή χαρακτηρίστηκε συνολικά, εκτός από την εμφάνιση νέων πολιτικών σχημάτων και από το μετασχηματισμό της θέσης και του ρόλου τους στη δομή της εξουσίας.

 Πολύς χρόνος πέρασε και καλές και κακές μέρες ήρθαν ,η Γ Ελληνική  Δημοκρατία λειτούργησε και το Σύνταγμα  μας άντεξε στους κραδασμούς της Ιστορίας. Στην καθημερινότητα  μας ακούμε αρκετούς αναλυτές και υπευθύνους  να αποδίδουν στις ισχύουσες Συνταγματικές ρυθμίσεις, την κακοδαιμονία που επικρατεί και  στην δήθεν έλλειψη δυνατότητας λήψεως επικαίρων και δραστικών μέτρων ,για την θεραπεία  των  επιτακτικών αναγκών της Πολιτείας,. Αυτό εν πολλοίς είναι ανακριβές .Δεν φταίει το Σύνταγμα μας, όταν εκείνοι που  έχουν την  ευθύνη τηρήσεως του δεν αίρονται πάντοτε  στο ύψος των περιστάσεων.

Έτσι όσο επιτυχημένη  συνταγματική αναθεώρηση κι αν έχουμε αν δεν αλλάξουν οι κατεστημένες δομές οι νοοτροπίες  και τα  πάσης μορφής «ακαταδίωκτα» ο Τόπος θα ταλανίζεται στην δύνη μιας γενικευμένης αναξιοπιστίας .  Η τρομακτική κρισιμότητα των περιστάσεων που περνά η Ελλάδα  και μαρτυρεί  ότι ο ευλογημένος και μαρτυρικός συνάμα  Τόπος μας, βιώνει ξανά την σημερινή αλγεινή πραγματικότητα ,αλλά συνεχίζει να ελπίζει και να μάχεται  . Δείγμα οι θυσίες που ο Ελληνικός Λαός βιώνει τρία χρόνια τώρα Όσα ο ταλαιπωρημένος Λαός  μας κατέχτησε με τον ιδρώτα  και το αίμα Του αμφισβητούνται  πλέον στ’ όνομα της «ανάγκης » και παρά ταύτα ή μάχη  συνεχίζεται .

 Η κρίση της οποίας την εξέλιξη παρακολουθούμε  βρίσκεται στην κορύφωση της. Δεν μπορώ να προβλέψω παρά την προσωπική αισιοδοξία και ελπίδα   ποιο μπορεί νάναι το αύριο και το μεθαύριο της κρίσης  στο μέλλον της Ελλάδας και της Ευρωπαϊκής  Ένωσης. Πάντως εκείνο που φαίνεται καθαρά στον ορίζοντα είναι,  ότι υπάρχει τεράστιο ζήτημα  από την αμφισβήτηση  ακόμη και  οπισθοδρόμηση που υφίστανται οι πολίτες  σε ζητήματα  που άπτονται  του νομικού μας πολιτισμού  κι έτσι αποτυπώνεται στην καθημερινότητα μας .

Είναι βέβαιο πως ο πολιτισμός ενός τόπου είναι προϊόν αγώνων ,είναι γέννημα  γενναίων και άγρυπνων συνειδήσεων  έντιμων ανθρώπων  που θέλουν να ζουν με ή χωρίς υλικά αγαθά,  αλλά προ πάντων με ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ και ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ   που δεν είναι προϊόν υλικού  πλούτου .

Νομίζω, ότι προέχει η προσπάθεια να ξεπεράσει ο τόπος πρώτα την ηθική  κρίση μέσα στα όρια που διαγράφει ο  νόμος ,η Δημοκρατία, η ζωή, η αρμονία της Πόλης και η ευτυχία των πολιτών . Ο Τόπος  χρειάζεται μια ΝΕΑ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ σε όλα τα κρίσιμα θέματα. . Ο Λαός μας ποθεί την Ανάσταση:  «Κρασί δεν είναι, αδέρφια, η λευτεριά μήτε γλυκιά γυναίκα, μήτε και βιος μες στα κελάρια σας μήτε και γιος στην κούνια·

έρμο τραγούδι ’ναι ακατάδεχτο και σβήνει στον αγέρα!»

( Ν .ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ «Οδύσσεια»)

ΥΓ. «Σωτηρία θα πει να λυτρωθείς απ’ όλους τους σωτήρες·

αυτή ‘ναι η ανώτατη λευτεριά, η πιο αψηλή,

όπου με δυσκολία αναπνέει ο άνθρωπος.

Αντέχεις;»

Νίκος Καζαντζάκης ( αναφορά στο Γκρέκο)

ΑΝΤΩΝΗΣ Π.ΑΡΓΥΡΟΣ

23/7/2017