Το “Φιλανδικό
σύνδρομο, αλλά η Ελλάδα δεν είναι Φιλανδία”
ΑΝΤΩΝΗΣ Π.ΑΡΓΥΡΟΣ·
«Όταν αποφασίσαμε να
κάμομε την Επανάσταση», ανακαλούσε ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, «δεν
εσυλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα ούτε πώς δεν έχομε άρματα ούτε ότι οι Τούρκοι
εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις..» «Ό,τι
κάμομε θα το κάμομε μοναχοί και δεν έχομε ελπίδα καμμία από τους ξένους»
Η εξωτερική πολιτική της Άγκυρας μετα το 1974, είναι σταθερά προσανατολισμένη στην μείωση της ελληνικής ισχύος, και αποβλέπει τελικά στη «φινλανδοποίηση» της Ελλάδος, ώστε ν' αποκτήσει χωρίς πολεμο, τον έλεγχο στο Αιγαίο και στην Θράκη.
Ο όρος είναι αυτός της «φιλανδοποίησης» (finlandization), περιγράφει και κωδικοποιεί το ιστορικό των σχέσεων της Φιλανδίας με την τσαρική Ρωσία και αργότερα με την Σοβιετική Ένωση μέχρι και το τέλος του Ψυχρού Πολέμου.
Ευρύτερα περιγράφει τη διαδικασία κατά την οποία μια μικρή σε μέγεθος χώρα που συνορεύει με μια μεγαλύτερη, αποκτά με συγκεκαλυμένο τρόπο (τόσο συνειδητά όσο και ασυνείδητα) εξάρτηση από την ισχυρότερη, αντιδρώντας αυτόματα και πάντοτε θετικά σε κάθε αίτημα του ισχυρού γείτονα.
Η Άγκυρα επιθυμεί να αναλάβει ηγετικό ρόλο ως περιφερειακή υπερδύναμη που θα είναι σε θέση να ελέγχει τη Μέση Ανατολή, την Ανατολική Μεσόγειο, ακόμη και την νοτιοανατολική Ευρώπη. Οι πρόσφατες εξελίξεις με την εμπλοκή των Τούρκων στη βόρεια Συρία, η ίδρυση βάσεων σε τρίτες χώρες , καθώς και η εμπρηστική ρητορική και προφανής καθημερινη επιθετικότητα κατά της Ελλάδος, δεν αφήνουν περιθώρια παρανόησης ως προς τις προθέσεις της γείτονος. Το 1996, η Ελλάδα υπέστη μια μεγάλη γεωπολιτική ήττα -χωρίς να πέσει σφαίρα- με την ανεπίσημη «αναγνώριση» γκρίζων ζωνών στο Αιγαίο (ΙΜΑΙΑ 1) από τη διεθνή κοινότητα. Συνεχίζει ΠΛΕΟΝ και κορυφώνει τις προκλήσεις της η Άγκυρα, που μετά την έκθεση – καταπέλτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και την παρενόχληση του Chinook που μετέφερε τον Ελληνα Πρωθυπουργό, το υπουργείο Εξωτερικών της Τουρκίας εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία τονίζει πως:
«Οι βράχοι των Ιμίων, τα χωρικά τους ύδατα και ο εναέριος χώρος βρίσκονται αποκλειστικά υπό την τουρκική κυριαρχία». Ο Τούρκος πρόεδρος ισχυρίστηκε στις 21/4/2018 ότι Τούρκοι κομάντος κατέβασαν την ελληνική σημαία από τη βραχονησίδα Μικρός Ανθρωποφάς, όπως μεταδίδουν τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης (περιστατικό το οποίο είχε διαψεύσει η ελληνική κυβέρνηση)
Αξίζει ν’ αναφέρουμε τα λόγια ενός μεγάλου διανοητή του Παναγιώτη Κονδύλη, για το πώς πρέπει να αντιμετωπισουμε αμεσα τον κίνδυνο της Φιλανδοποιήσης : “Πράγματι, το σημερινό δίλημμα είναι αντικειμενικά τρομακτικό και ψυχολογικά αφόρητο: η ειρήνη σημαίνει για την Ελλάδα δορυφοροποίηση και ο πόλεμος σημαίνει συντριβή. Η υπέρβαση του διλήμματος αυτού, η ανατροπή των σημερινών γεωπολιτικών και στρατηγικών συσχετισμών απαιτεί ούτε λίγο ούτε πολύ την επιτέλεση ενός ηράκλειου άθλου, για τον όποιο η ελληνική κοινωνία, έτσι όπως είναι, δεν διαθέτει τα κότσια.” “ Εµένα µου έρχεται στον νου η τετριµµένη, αλλά πάντοτε ευθύβολη θυµοσοφία: όπως στρώνει καθένας, έτσι και κοιµάται. “ ( Το άρθρο “Γεωπολιτικές και στρατηγικές παράμετροι ενός ελληνοτουρκικού πολέμου” του Π.ΚΟΝΔΎΛΗ αποτελεί το επίμετρο του βιβλίου Θεωρία του πολέμου, Εκδόσεις Θεμέλιο, 1997 )
Η αλήθεια είναι ότι η Ελλάδα δεν είναι Φιλανδία. Και η Τουρκία δεν είναι Σοβιετική Ένωση. Ούτε βρισκόμαστε στο 1945, στις αρχές του Ψυχρού Πολέμου,αλλωστε καθεστώς «περιορισμένης κυριαρχίας» επιβλήθηκε στη Φιλανδία για σαράντα πέντε χρόνια. Τους το επέβαλαν χωρίς να τους ρωτήσουν.Δεν το επέλεξαν οι ίδιοι οι Φιλανδοί πανηγυρίζοντας… Και τελικά το αποτίναξαν! Υπάρχει όμως και το δημοσιευμα “Greece and Turkey Are Inching Toward War” του έγκριτου σε διεθνή ζητήματα περιοδικού Foreign Policy. Η Τουρκία βρίσκεται σε πλήρη επιθετική διάταξη. Έχει διαμορφώσει ένα πλαίσιο κινήσεων που στοχεύει στη συντήρηση ενός κλίματος έντασης από το Αιγαίο μέχρι και την Κύπρο, έχοντας βασική επιδίωξη τους υδρογονάνθρακες της κυπριακής ΑΟΖ. Κρατώντας στην πρίζα την Αθήνα με τις προκλήσεις, τις αμφισβητήσεις, θα επιχειρήσει να διευκολύνει τις δράσεις της στην Ανατολική Μεσόγειο . Η αντιμετώπιση της τουρκικής επιθετικότητας μπορεί να γίνει σε ένα ενιαίο μέτωπο Ελλάδος και Κύπρου στη βάση του λησμονημένου ενιαίου αμυντικού δόγματος . Η ιστορία του λαού του Ισραήλ μας διδάσκει πολλά. Κυρίως διδάσκει πως τίποτε δεν προσφέρεται εάν δεν διεκδικηθεί. Ούτε η ελευθερία ούτε η δημοκρατία ούτε και το έδαφος, να έχεις πατρίδα .Ας θυμηθούμε λίγο τον Μακρυγιαννη: “ «Εκεί οπούφκιαχνα τις θέσες εις τους Μύλους (Κοντά στο Ναύπλιο) ήρθε ο Ντερνυς (Derigny Anri Gautier, Γάλλος ναύαρχος) να με ιδή. Μου λέγει. ‘Τι κάνεις αυτού; Αυτές οι θέσεις είναι αδύνατες. Τι πόλεμον θα κάνετε με τον Μπραϊμη αυτού;’ – Του λέγω, είναι αδύνατες οι θέσεις κι’ εμείς, όμως είναι δυνατός ο θεός όπου μας προστατεύει. Και θα δείξωμεν την τύχη μας σ’ αυτές τις θέσεις τις αδύνατες. Κι αν είμαστε ολίγοι εις το πλήθος του Μπραϊμη, παρηγοριόμαστε μ’ ένα τρόπον, ότι η τύχη μας έχει τους Έλληνες πάντοτε ολίγους. Ότι αρχή και τέλος, παλαιόθεν και ως τώρα, όλα τα θεριά πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε. Τρώνε από μας και μένει και μαγιά. Και οι ολίγοι αποφασίζουν να πεθάνουν. Κι όταν κάνουν αυτήνη την απόφασιν, λίγες φορές χάνουν και πολλές κερδαίνουν»
ΑΝΤΩΝΗΣ Π.ΑΡΓΥΡΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου