O μυστηριώδης ρόλος του ...ταλαντούχου κ. Λούλη
Eργα και ημέρες του πρωθυπουργικού μυστικο-συμβούλου και το άγνωστο παρελθόν του
6/9/2009
Καταιγίδα κατά του... πολυτάλαντου Γιάννη Λούλη, του μυστικοσυμβούλου του απερχόμενου πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή, που φέρεται και ως ένας από τους εμπνευστές του σχεδίου... πρόωρης απόδρασης μέσω κάλπης, έχει ήδη ξεσπάσει στις τάξεις της ΝΔ.
Αν και είναι αλήθεια ότι ο κ. Λούλης επανειλημμένα δηλώνει πως δεν είναι κομματικό στέλεχος και απλώς προσφέρει τις επαγγελματικές του υπηρεσίες στον Κ. Καραμανλή από τα χρόνια της αξιωματικής αντιπολίτευσης μέχρι και σήμερα, οι εξοργισμένοι «Καραμανλικοί» έχουν βάλει στο στόχαστρο τη στενή σχέση πρωθυπουργού-συμβούλου αμφισβητώντας ευθέως τη... χρησιμότητα της παρουσίας του επικοινωνιολόγου.
Ορισμένοι μάλιστα φτάνουν να αποδώσουν στον κ. Λούλη «περίεργο» ρόλο που αργά ή γρήγορα θα αποκαλυφθεί και φέρνουν ως παράδειγμα την παλαιότερη δράση του. Οταν δηλαδή «συμβούλευε», πάλι σε επαγγελματική βάση, τον Μιλτιάδη Εβερτ, αλλά δεν δίσταζε παρασκηνιακά να... «καρφώνει» τον τότε αρχηγό της ΝΔ, όπως και ορισμένους κορυφαίους του στενού καραμανλικού πυρήνα, με προεξάρχοντα τον Μιχάλη Λιάπη!
Οι επικριτές του κ. Λούλη που σχεδιάζουν να βγουν δημόσια την επομένη των εκλογών με βαρύ «κατηγορητήριο», επιδίδονται και σε έρευνα για τη συλλογή στοιχείων σχετικά με το παρελθόν του. Υπενθυμίζουν ότι στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του '80 είχε εργαστεί ως έμμισθος σύμβουλος στο πολιτικό τμήμα της αμερικανικής πρεσβείας της Αθήνας. Ηταν ακόμη η περίοδος που οι Αμερικανοί είχαν αρχίσει να «συμφιλιώνονται» με το φαινόμενο Ανδρέας Παπανδρέου, τον οποίο θεωρούσαν ακλόνητο στην εξουσία.
Οργή Μητσοτάκη. Για τον λόγο αυτό τα αμερικανικά υπηρεσιακά τηλεγραφήματα της εποχής αναφέρονταν με λιγότερο... ενθουσιώδεις διατυπώσεις για τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, ενώ οι εισηγήσεις της πρεσβείας προς τα κεντρικά του Στέιτ Ντιπάρτμεντ προσανατόλιζαν την Ουάσιγκτον σε «πάγωμα» των επαφών με τον τότε αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, χαρακτηρίζοντάς τον «αναλώσιμο».
Η οργή του Κ. Μητσοτάκη ήταν τόσο μεγάλη που, με τη σειρά του, δεν ήθελε να βλέπει μπροστά του τον τότε πρέσβη Ρόμπερτ Κίλι και στη Ρηγίλλης χαρακτήριζαν ως «κόκκινη πρέσβειρα» τη σύζυγό του.
Με την άνοδο του Μητσοτάκη στην εξουσία, το 1990, λύθηκε η σχέση εργασίας της αμερικανικής πρεσβείας με τον κ. Λούλη, ο οποίος αμέσως προσδέθηκε στο άρμα ενός εκ των επίδοξων «δελφίνων», και συγκεκριμένα του Μιλτιάδη Εβερτ, προσφέροντας υπηρεσίες ανάλογες με τις σημερινές προς τον Κ. Καραμανλή (στο στρατόπεδο του οποίου μεταπήδησε το 1997).
Ωστόσο, την ίδια περίοδο, για βιοποριστικούς προφανώς λόγους, ο κ. Λούλης διατηρούσε και άλλες παράλληλες επαγγελματικές δραστηριότητες. Εμφανώς με τον «Σκάι» και... αφανώς (ανωνύμως και εν κρυπτώ δηλαδή...) με το συνδρομητικό δελτίο ενημέρωσης «Εμπιστευτικό Γράμμα» που ασκούσε και αντιπολίτευση... εκ των έσω στον Μιλτιάδη Εβερτ.
Ως πληροφοριοδότης και ανώνυμος «αναλυτής» ο κ. Λούλης, ξεχνούσε βεβαίως την αφοσίωσή του στον Μ. Εβερτ και κάρφωνε τον εργοδότη του και αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όπως και μία από τις «ψυχές» του Καραμανλισμού, τον πρώην υπουργό και εξάδελφο του σημερινού πρωθυπουργού, Μιχάλη Λιάπη! Καθώς μάλιστα το «Εμπιστευτικό Γράμμα» είχε τότε στη λίστα των συνδρομητών του επιφανείς Ελληνες επιχειρηματίες και όλες τις ξένες πρεσβείες, ο κ. Λούλης φρόντιζε, πάντοτε ανωνύμως και εν κρυπτώ, να διαφημίζει τον δικό του ρόλο και να κατηγορεί τους εργοδότες του στη ΝΔ!
Η...διευκρίνιση. Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα της δραστηριότητας του κ. Λούλη καταγράφεται στις αρχές Ιουλίου του 1995, όταν η ΝΔ σπαρασσόταν από την κόντρα μεταξύ βασιλικών και αντι-βασιλικών λόγω της παρουσίας βουλευτών της στον γάμο του Παύλου με τη Μαρί-Σαντάλ.
Ο κ. Λούλης δεν χάνει την ευκαιρία και γράφει πως «η δημόσια διευκρίνιση του κ. Εβερτ πως οι γάμοι του υιού του τ. βασιλιά είναι ένα κοινωνικό γεγονός ξέφευγε από τη στρατηγική που είχε αποφασισθεί με τους επιτελείς του» (δηλαδή με τον ίδιο τον κ. Λούλη!) και «πιστεύεται πως η διευκρίνιση αυτή του κ. Εβερτ ίσως να ενθάρρυνε τις δηλώσεις των βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας που διόγκωσαν το όλο ζήτημα» (δηλαδή αυτών που στήριξαν τον τ. βασιλιά!). Και συνεχίζει: «Αστοχες, άκαιρες και επιπόλαιες θεωρούνται και οι δηλώσεις του κ. Λιάπη που, επίσης, διόγκωσε το ζήτημα από αντι-μοναρχική σκοπιά».
Στη συνέχεια δε του κειμένου, ο κ. Λούλης αναφέρεται σε, εκ των υστέρων, «στιγμές αυτοκριτικής» του κ. Εβερτ, ο οποίος αναγνώρισε την ορθότητα των εισηγήσεων των συμβούλων του (δηλαδή πάλι του ιδίου)!
Υπάρχουν και άλλα ενδιαφέροντα... «δείγματα γραφής» του μυστικοσυμβούλου, τα οποία αποδεικνύουν ότι έπαιζε σε... περισσότερα του ενός ταμπλό! Πέραν όμως της δισυπόστατης επαγγελματικής του ιδιοσυγκρασίας, οι σημερινοί επικριτές του του καταλογίζουν και έλλειψη επάρκειας, υπενθυμίζοντας τις κατά καιρούς εσφαλμένες «προβλέψεις» του.
Οι ίδιες πηγές εκτιμούν πως η παρουσία Λούλη στη ΝΔ τελειώνει με την επερχόμενη ήττα Καραμανλή, αφήνοντας πίσω της... στάχτες και συντρίμμια.
ΜΑΡΙΑ ΨΑΡΑ
mapsara@pegasus.gr
