ΗΤΤΑ ΤΗΣ ΕΛΑΔΑΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Οι μέρες που περνά ο τόπος είναι πολύ δύσκολες ,δεν είναι η πρώτη μας φορά,αυτή η κρίση ομως θα είναι σημαντική για το στρατηγικό μέλλον του τόπου.
Ελπίζω και εύχομαι οι πιστωτές μας να αντιληφθούν την δραματική κατάσταση,
Ομως η εποχή είναι αληθινά τραγική,αφου η Ευρώπη που αγαπήσαμε,για τον 'ανθρωπισμό" της,ετσι "χαίρεται" σήμερα το βαρβαρισμό της.
Δηλαδή την "βία" του "λευκού κολάρου" που είναι πολύ χειρότερη απο την ωμή βία,οταν οδηγεί σε ανθρωπιστική κρίση έναν λαό.
Τό μεγάλο ερώτημα είναι θα παραμείνει η Ευρώπη η μεγαλύτερη πνευνατική ενότητα του Κόσμου ή θα γίνει η απαρχή του τέλους του Ευρωπαικού ουμανισμού και στο τέλος θα σκοτώσει η ίδια την βάση της ύπαρξης της;

Γκίντερ Γκρας, «Η Ντροπή της Ευρώπης»

Το ποίημα του Γερμανού συγγραφέα, Χρησιμοποιώντας τη φόρμα αρχαιοελληνικής ωδής, ο νομπελίστας απευθύνεται στην Ευρώπη και την προειδοποιεί ότι κινδυνεύει με πνευματική πενία αν αποπέμψει από τις αγκάλες της τη χώρα που τη δημιούργησε. Με αναφορές στην Ιφιγένεια εν Ταύροις του Γκαίτε, τον μύθο της Αντιγόνης και το έργο του φιλέλληνα Γερμανού λυρικού ποιητή Χέλντερλιν ο Γκρας διατρέχει την ελληνική Ιστορία, από την αρχαιότητα ώς τη χούντα των συνταγματαρχών. Καταλήγει δε με την απειλή ότι «η απληστία των τραπεζών, των επιτρόπων και των εγκαθέτων τους» θα προκαλέσει τη μήνι των ίδιων των θεών. Δίχως την Ελλάδα η Ευρώπη θα είναι φτωχότερη, μία ήπειρος φθαρμένη και στερημένη από οποιαδήποτε πνευματικότητα.

«Η Ντροπή της Ευρώπης»
Στο χάος κοντά, γιατί δεν συμμορφώθηκε στις αγορές· κι Εσύ μακριά από τη Χώρα, που Σου χάρισε το λίκνο.
Οσα Εσύ με την ψυχή ζήτησες και νόμισες πως βρήκες, τώρα θα καταλυθούν, και θα εκτιμηθούν σαν σκουριασμένα παλιοσίδερα.
Σαν οφειλέτης διαπομπευμένος και γυμνός, υποφέρει μια Χώρα· κι Εσύ, αντί για το ευχαριστώ που της οφείλεις, προσφέρεις λόγια κενά.
Καταδικασμένη σε φτώχεια η Χώρα αυτή, που ο πλούτος της κοσμεί Μουσεία: η λεία που Εσύ φυλάττεις.
Αυτοί που με τη δύναμη των όπλων είχαν επιτεθεί στη Χώρα την ευλογημένη με νησιά, στον στρατιωτικό τους σάκο κουβαλούσαν τον Χέλντερλιν.
Ελάχιστα αποδεκτή Χώρα, όμως οι πραξικοπηματίες της, κάποτε, από Εσένα, ως σύμμαχοι έγιναν αποδεκτοί.
Χώρα χωρίς δικαιώματα, που η ισχυρογνώμονη εξουσία ολοένα και περισσότερο της σφίγγει το ζωνάρι.
Σ' Εσένα αντιστέκεται φορώντας μαύρα η Αντιγόνη, και σ' όλη τη Χώρα πένθος ντύνεται ο λαός, που Εσένα φιλοξένησε.
Ομως, έξω από τη Χώρα, του Κροίσου οι ακόλουθοι και οι όμοιοί του όλα όσα έχουν τη λάμψη του χρυσού στοιβάζουν στο δικό Σου θησαυροφυλάκιο.
Πιες επιτέλους, πιες! κραυγάζουν οι εγκάθετοι των Επιτρόπων· όμως ο Σωκράτης, με οργή Σου επιστρέφει το κύπελλο γεμάτο ώς επάνω.
Θα καταραστούν εν χορώ, ό,τι είναι δικό Σου οι θεοί, που τον Ολυμπό τους η δική Σου θέληση ζητάει ν' απαλλοτριώσει.
Στερημένη από πνεύμα, Εσύ θα φθαρείς χωρίς τη Χώρα, που το πνεύμα της, Εσένα, Ευρώπη, εδημιούργησε.

ΚΑΝΑΡΗΣ ΕΧΟΥΜΕ ΠΑΤΡΙΔΑ ΚΑΙ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ

ΚΑΝΑΡΗΣ ΕΧΟΥΜΕ ΠΑΤΡΙΔΑ ΚΑΙ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ

Οι ανίκανοι της σήμερον, δεν είναι η πατρίδα. Αυτοί είναι το όνειδός της.

Η πατρίδα ποτέ δεν ξεπέφτει, δεν χάνεται στα τάρταρα της οικονομικής φρίκης, μονάχα ξαποσταίνει.
Διασώζει ο Γιάννης Βλαχογιάννης στα «Διηγήματά» του ένα φωτεινό συμβάν στο οποίο πρωταγωνιστεί

ο ήρωας Κωνσταντής Κανάρης.
Μετά την αποτυχία να πυρπολήσει στην Αλεξάνδρεια τον αιγυπτιακό στόλο
Επιστρέφει, λοιπόν, με τους ναύτες του, όλοι τους σε κακή κατάσταση, δίχως ψωμί και νερό.
Εμφανίζεται τότε, ένα αυστριακό εμπορικό πλοίο. Σαλτάρουν οι Έλληνες στο καράβι, πιάνει ο Κανάρης τον πλοίαρχο. «Τι θέλετε;» ρωτάει έντρομος ο καπετάνιος. «Ψωμί, νερό και ό,τι άλλο έχει το καράβι, γιατί πεθαίνουμε από την πείνα», απαντάει ο Κανάρης.
Ο αυστριακός προστάζει και κατεβαίνουν οι ζαϊρέδες στην βάρκα του μπουρλοτιέρη. Του λέει ο Κανάρης: «Δεν έχω χρήματα να σε πληρώσω τώρα· γράψε σ’ ένα χαρτί πόσο αξίζουν και φέρε το να το υπογράψω». «Δεν κάνουν τίποτα» αποκρίνεται ο ξένος. «Φέρε το χαρτί και γράψε δύο χιλιάδες γρόσια», είπε έντονα ο Κανάρης. Και αφού υπόγραψε: «Αλλά εσείς δεν έχετε έθνος», απαντά ο καντιποτένιος, το κοπέλι της "Ιερής Συμμαχίας". Καπνίζουν τα μάτια του, αστράφτει και βροντά ο Κανάρης. «Αν δεν έχουμε έθνος, θα κάνουμε».(Τον βρήκε και τον πλήρωσε όταν γίναμε κράτος και ο ίδιος υπουργός και πρωθυπουργός). 

ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ ΤΕΛΟΣ

ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ ΤΕΛΟΣ
Το τέλος της Μεταπολίτευσης, είχε ανακοινωθεί αμέτρητες φορές τα τελευταία χρόνια, αλλά οι πρωταγωνιστές της παρέμεναν πάντα εδώ, να νουθετούν, να τρομοκρατούν, να κρατούν θέσεις και να κυβερνούν.
23 Ιουλίου 1974:
Με τη επάνοδο του Κωνσταντίνου Καραμανλή και την αποκαταστασση της ΔΗΜΟΚΡΑΤΊΑΣ :αρχισε η Μεταπολίτευση.
Σημάδι της διαδρομής η νομιμοπιήση του ΚΚΕ.
25 Ιανουαρίου 2014:
Με την άνοδο στην εξουσία για πρώτη φορά ενός ΑΡΙΣΤΕΡΟΥ κόμματος,τελειώσε η Μεταπολίτευση.
Ολα αλλάζουν,ζούμε μια νέα εποχή που θα καταγραφεί ΣΑΝ ΝΕΑ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ και σαν νέο θαχει και τις εκπλήξεις του ,ελπίζω.

Νέα σελίδα, νέο βιβλίο, νέα Μεταπολίτευση, νέα Ελπίδα για την ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ