"sic transit gloria mundi"

Η λατινική φράση "sic transit gloria mundi" σημαίνει "έτσι περνά η δόξα του κόσμου". Για να δηλωθεί η τελική ματαιότητα της  εξουσίας,  Είναι γνωστό ότι στο Κοινοβουλευτικό μας Πολίτευμα κυρίαρχο στοιχείο είναι ότι   «Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα». 

Είναι ακόμα γνωστό ότι ο νικητής των εκλογών  λαμβάνει την εντολή και την παραδίδει όταν ο κυρίαρχος λαός με την ψήφο του το αποφασίζει.

Στο δημοκρατικό μας πολίτευμα, έχουμε ζήσει την άνοδο και την πτώση μεγάλων πολιτικών όπως του Χαριλάου Τρικούπη, του Ελευθερίου Βενιζέλου, του Γεωργίου Παπανδρέου, του Κωνσταντίνου Καραμανλή, του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, του Γεωργίου Ράλλη, του Ανδρέα Παπανδρέου. 

Όλοι προσέφεραν στον Τόπο με τον  τρόπο τους ,αλλά τελικά πολλοί έφυγαν πικραμένοι από την ετυμηγορία του Λαού.

"sic transit gloria mundi"

Ευτυχώς οι δημοκρατικοί κανόνες επιβάλουν την σωστή εναλλαγή των Κυβερνόντων σύμφωνα με την επιθυμία του κυριάρχου Λαού. Ο Τόπος ζει δέκα χρόνια τη τραγωδία της νομισματικής κρίσης, της ΠΤΩΧΕΥΣΗΣ κι αυτή την τραγωδία την πληρώσαμε όλοι σε όλα τα κοινωνικά στρώματα .Οι πληγές είναι βαθύτατες και άσκηση της εξουσίας πολλές φορές είναι δραματική όπως και «το μαρτύριο  της σταγόνας» που ήταν τα βασανιστικά μέτρα για την πληρωμή της δόσης κάθε φορά. Ο κόσμος κουράστηκε, απαύδησε μπορώ να  πω. Τα παιδιά ξενιτεύτηκαν  για να βρουν δουλειά .Χρειαζόμαστε ένα χαμόγελο ,λίγη ελπίδα, όχι διχασμούς ,όχι άλλη μιζέρια κι ένα συγγνώμη για τα λάθη και τις παραλείψεις. Χρειαζόμαστε ενότητα, αλήθειες, μια αγκαλιά. Όχι ΕΡΗΜΗΝ ΤΟΥ ΛΑΟΥ  ψευτονταιλίκια, μικροπολιτικές, λαϊκισμούς και βρισιές, ας το καταλάβουν όλοι: «Από τον θρίαμβο στον όλεθρο είναι ένα φινάλε δρόμος»

"sic transit gloria mundi"

Ο επόμενος στόχος : Η ΕΛΛΑΔΑ ;

Ο Β´ Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν η μεγαλύτερη και η πιο καταστροφική σύγκρουση στην ιστορία. Ο Αδόλφος Χίτλερ και το ναζιστικό καθεστώς οραματίστηκαν μια τεράστια και νέα αυτοκρατορία «ζωτικού χώρου» (Lebensraum) για τους Γερμανούς στην ανατολική Ευρώπη με την απομάκρυνση των υπαρχόντων πληθυσμών. Τα κράτη της Ευρώπης διαισθανόμενα καλύτερα τον κίνδυνο που απειλούσε την ειρήνη στην ευρύτερη περιοχή, έστρεφαν µε αγωνία τα βλέµµατα στις Μεγάλες ∆υνάµεις της εποχής(Αγγλία, Γαλλία, ΗΠΑ), εκείνες παρέμεναν αδρανείς. Αφού διασφάλισε την ουδετερότητα της Σοβιετικής Ένωσης (μέσω του Γερμανοσοβιετικού Συμφώνου Μη Επίθεσης του Αυγούστου του 1939), η Γερμανία ξεκίνησε τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο εισβάλλοντας στην Πολωνία την 1η Σεπτεμβρίου 1939. Τα επόμενα χρόνια, η Γερμανία εισέβαλε σε 11 χώρες.

Σήμερα το μεγαλύτερο σφάλμα που διέπραξαν οι Ηγέτες του Κόσμου ήταν να υποτιμήσουν τις ικανότητες του Ερντογάν ,ο οποίος ενεργεί με τους ίδιους στρατηγικούς στόχους ,όπως ο Χίτλερ . Η πολιτική κατευνασμού του Βρετανού πρωθυπουργού Νέβιλ Τσάμπερλεν προς τον Αδόλφο Χίτλερ (1937-1940), που συνοψίστηκε στη φράση «ειρήνη στην εποχή μας» (“peace for our Timor”), με την οποία ανακοίνωσε τη Συμφωνία του Μονάχου, οδήγησε στο ξέσπασμα του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου.

Για την ανθρωπότητα, αναμφίβολα, πρόκειται για ένα πραγματικά ιστορικό ατύχημά η προσπάθεια του Ερντογάν να ανασυστήσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία . Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν με συνέπεια υλοποιεί τον «Όρκο του Έθνους» (Mîsâk-ı Millî), δηλαδή τη διακήρυξη που ψήφισε το τελευταίο οθωμανικό κοινοβούλιο στις 28 Ιανουαρίου 1920, που έθετε τα ελάχιστα αποδεκτά σύνορα μιας μελλοντικής τουρκικής δημοκρατίας.

Σύμφωνα με αυτόν, τουρκικά εδάφη πρέπει να είναι ολόκληρη η Θράκη, δηλαδή, εκτός από την ανατολική, η δυτική που σήμερα ανήκει στην Ελλάδα και η βόρεια που ανήκει στη Βουλγαρία, τα Δωδεκάνησα, η Κύπρος, η περιοχή της Αντιόχειας (σημερινό Χατάι της Τουρκίας), τα βόρεια εδάφη των σημερινών συριακών επαρχιών Χαλεπιού, Ράκκα και Χασάκα, δηλαδή το συριακό Κουρδιστάν, ολόκληρο το βόρειο Ιράκ, δηλαδή το ιρακινό Κουρδιστάν, η Μοσούλη και το Κιρκούκ, μέρος από την ιρανική επαρχία του Δυτικού Αζερμπαϊτζάν, ο σημερινός αζέρικος θύλακα του Νακχιβάν στα νότια της Αρμενίας και η Αζαρία (Κολχίδα) της σημερινής Γεωργίας.

Το 2016 ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν άρχισε να αμφισβητεί με δημόσιες δηλώσεις τη Συνθήκη της Λωζάνης («επικαιροποίηση») του 1923 αναφερόμενος και στον «Όρκο του Έθνους».

Ή επιχείρηση ειρήνης» που εξαπέλυσε ο Ερντογάν με την πρόφαση δημιουργίας ζώνης ασφαλείας έκτασης 120Χ35 χιλιομέτρων (ίση σχεδόν με το 50% του εδάφους της Κύπρου) αβίαστα έρχεται στη σκέψη μας η σύγκριση της επεκτατικής πολιτικής του Ερντογάν με την αντίστοιχη του Χίτλερ κατά την περίοδο 1933-1939. Η τελική κατάληξη του Χίτλερ και της Γερμανίας είναι ότι κατέστρεψε όλο τον κόσμο με 45,000,000 νεκρούς.

Ο Ερντογάν εφαρμόζει την ίδια  στρατηγική του «ζωτικού χώρου» αξιοποιώντας το πλεονέκτημα που του δίδει η στρατιωτική υπεροπλία  του και το μειονέκτημα των δυτικών χωρών και της ΕΕ να σταθούν αποφασιστικά απέναντι στην Τουρκική επεκτατικότητα τόσο στην Συρία όσο και στο Αιγαίο και την Α. Μεσόγειο. Έχει η Τουρκία δείξει την διάθεση της απέναντι στην διεθνή νομιμότητα  με την Τουρκική κατοχή της Κύπρου.

Ο Ιμπραήμ Καραγκιούλ, ο αρχισυντάκτης της εφημερίδας «Yeni Safak», σε πανηγυρικό του άρθρο για την τουρκική εισβολή στο συριακό Κουρδιστάν, πολύ σοβαρά και αλαζονικά δηλώνει ότι μετά τη βόρεια Συρία σειρά έχουν το Αιγαίο και η Κύπρος.

Ο επόμενος στόχος της Τουρκίας προφανώς είναι η Ανατολική Μεσόγειος συμπεριλαμβανομένης και της κατεχόμενης Κύπρου και της ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας και ο τρίτος στόχος η Ελλάδα και το μισό Αιγαίο.

 Η εξωτερική πολιτική της Άγκυρας μετά το 1974, είναι σταθερά προσανατολισμένη στην μείωση της ελληνικής ισχύος, και αποβλέπει τελικά στη «φινλανδοποίηση» της Ελλάδος, ώστε ν' αποκτήσει χωρίς πόλεμο, τον έλεγχο στο Αιγαίο και στην Θράκη. Ο όρος της «φιλανδοποίησης» (finlandization), περιγράφει και κωδικοποιεί το ιστορικό των σχέσεων της Φιλανδίας με την τσαρική Ρωσία και αργότερα με την Σοβιετική Ένωση μέχρι και το τέλος του Ψυχρού Πολέμου.

Ευρύτερα περιγράφει τη διαδικασία κατά την οποία μια μικρή σε μέγεθος χώρα που συνορεύει με μια μεγαλύτερη, αποκτά με συγκεκαλυμένο τρόπο (τόσο συνειδητά όσο και ασυνείδητα) εξάρτηση από την ισχυρότερη, αντιδρώντας αυτόματα και πάντοτε θετικά σε κάθε αίτημα του ισχυρού γείτονα. Η αλήθεια είναι ότι η Ελλάδα δεν είναι Φινλανδία. Και η Τουρκία δεν είναι Σοβιετική Ένωση. Ούτε βρισκόμαστε στο 1945, στις αρχές του Ψυχρού Πολέμου.

ΥΓ : «Όταν αποφασίσαμε να κάμομε την Επανάσταση», ανακαλούσε ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, «δεν εσυλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα ούτε πώς δεν έχομε άρματα ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις»...«Ό,τι κάμομε θα το κάμομε μοναχοί και δεν έχομε ελπίδα καμμία από τους ξένους».

ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΡΓΥΡΟΣ