ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΙΣΟΡΡΟΠΙΕΣ ΔΕΚΑΕΤΙΩΝ ΚΑΙ ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΓΙΑ ΕΚΛΟΓΗ ΕΝΟΣ ΑΚΟΜΗ ΑΡΧΗΓΟΥ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΗΤΤΑ
Ν.Δ.: 35 χρόνια ίδιος μηχανισμός, με 7ήττες, 6 νίκες και 7 αρχηγούς
Αυτό που συμβαίνει σήμερα στη Ν.Δ. δεν είναι καινούργιο. Η παραίτηση του επί 12 χρόνια αρχηγού της αμέσως μετά την εκλογική συντριβή το βράδυ της 4ης Οκτωβρίου, η δρομολόγηση έκτακτου συνεδρίου για την εκλογή νέου προέδρου, οι εσωτερικές αναταράξεις, οι αντιθέσεις στελεχών της, οι αμφισβητήσεις των προέδρων της, η υπονόμευση είναι γεγονότα και «αγκάθια» που τη συνοδεύουν στα 35 χρόνια ζωής της.
Από το 1980 που εξελέγη αρχηγός ο Γεώργιος Ράλλης, όταν ο ιδρυτής της Κωνσταντίνος Καραμανλής έγινε Πρόεδρος Δημοκρατίας, μέχρι και τις 4 Οκτωβρίου του 2009 που παραιτήθηκε ο 6ος κατά σειρά προέδρος του κόμματος Κώστας Καραμανλής, παρατηρούμε ότι οι εκλογικές ήττες της παράταξης συνοδεύονται από τις παραιτήσεις των εκάστοτε αρχηγών της και την εκλογή καινούργιου.
Εκλογικές διαδικασίες που εμπεριέχουν έντονο παρασκηνιακό χαρακτήρα, μυστικές συμφωνίες, υπονομευτικές κινήσεις, φαινόμενα που κάποιες φορές στο παρελθόν οδήγησαν στην παραίτηση υποψήφιους προέδρους.
Αλλά απ' ό,τι φαίνεται το πρόβλημα της Ν.Δ. δεν είναι μόνο αυτό. Τα μέτωπα που ανοίγονται πριν από την εκλογή νέου προέδρου, ποτέ δεν κλείνουν μετά το τέλος της ανάμετρησης. Παραμένουν ανοιχτά, καλυπτόμενα από συναινετικά χαμόγελα και δήθεν καλοπροαίρετες διαθέσεις, δημιουργώντας νέα προβλήματα και εντάσεις όταν εμφανιστεί η επόμενη κρίση.
Η βαριά ήττα που το κόμμα της Ν.Δ. υπέστη στις τελευταίες εθνικές εκλογές, η μεγαλύτερη στην ιστορία της αφού ξεπέρασε και αυτή του 1981 υπό την ηγεσία τότε του Γ. Ράλλη, έφερε στην επιφάνεια τα σοβαρά προβλήματα της παράταξης, που την ταλανίζουν 35 χρόνια τώρα.
Το έκτακτο συνέδριο, που θα πραγματοποιηθεί προσεχώς, είναι ίσως μια ευκαιρία για τη συντηρητική παράταξη να αναδιοργανωθεί, να προσδιορίσει την ιδεολογική της ταυτότητα, που απ' ό,τι φαίνεται μετά την ίδρυσή της χάθηκε, και να παίξει σοβαρά το ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Εάν όλα αυτά δεν γίνουν, τότε η 35χρονη Ν.Δ. ίσως για πρώτη φορά κινδυνεύσει σοβαρά να διασπαστεί.
Η «Ε» επιχειρεί σήμερα μια αναδρομή στην 35χρονη ιστορία της Ν.Δ., στις εκλογές προέδρων της και στις σοβαρές κρίσεις που σημειώθηκαν στους κόλπους της.
«Θεώρησα καθήκον μου να δημιουργήσω μια ευρεία και ζωντανή πολιτική παράταξη» είχε πει στις 4 Οκτωβρίου του 1974 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, όταν ανακοίνωνε την ίδρυση της Ν.Δ.
Ακριβώς τριάντα πέντε χρόνια μετά, στις 4 Οκτωβρίου του 2009, ο ανιψιός του Κώστας Καραμανλής, πρόεδρος του κόμματος από το 1997, βίωνε την πιο δύσκολη ίσως στιγμή της πολιτικής διαδρομής του. Το κόμμα, στο οποίο ηγούνταν, είχε υποστεί την πιο βαριά εκλογική ήττα στην ιστορία του.
«Αναλαμβάνω την ευθύνη του αποτελέσματος και δρομολογώ τις διαδικασίες για την εκλογή νέου προέδρου της Ν.Δ.» είπε αργά το βράδυ της Κυριακής καθισμένος μόνος του στο τραπέζι των δηλώσεων στο Ζάππειο ο Κώστας Καραμανλής.
Η Ν.Δ., το κόμμα που έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στη μεταπολιτευτική ζωή του τόπου, καλείται σε λίγες μέρες να εκλέξει τον 7ο αρχηγό της. Ας δούμε τις συνεχείς εναλλαγές αρχηγών μαζί με τις κρίσεις που προηγούνται ή έπονται αυτά τα 35 χρόνια της ιστορίας της.
Η Ν.Δ. επικρατεί στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις του 1974 και του 1977.
Στις πρώτες μετά τη χούντα εκλογές συγκεντρώνει ποσοστό 54,37% και στις δεύτερες σχηματίζει κυβέρνηση με 41,84%. Ο... ήλιος του ΠΑΣΟΚ όμως έχει ήδη αρχίσει να «ανατέλλει». Το ΠΑΣΟΚ διπλασιάζει τα ποσοστά του σε σχέση με το '74 και «πλασάρεται» στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η τάση αποδυνάμωσης της συντηρητικής παράταξης είναι κάτι περισσότερο από εμφανής.
Δύο χρόνια αργότερα, τον Μάιο του 1979, καταγράφεται στο περιθώριο του πρώτου συνεδρίου του κόμματος στη Χαλκιδική, ουσιαστικά η πρώτη αμφισβήτηση στην ηγεσία -στον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Στελέχη, που δεν έχουν τη δυνατότητα πρόσβασης στο συνέδριο, διακινούν -με παράδοξο είναι η αλήθεια τρόπο- προκήρυξη που φέρει την υπογραφή «Κίνηση της Βόλβης» και ζητεί να μετατραπεί η Ν.Δ. από κόμμα αρχηγικό σε κόμμα αρχών.
Στις 5 Μαΐου του 1980 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής μεταπηδά στην Προεδρία της Δημοκρατίας. Νέος πρόεδρος της Ν.Δ. εκλέγεται, τρεις ημέρες αργότερα, ο Γεώργιος Ράλλης με τέσσερις ψήφους περισσότερες (88) απ' αυτές του συνυποψηφίου του Ευάγγελου Αβέρωφ και τη μεθεπομένη ορκίζεται πρωθυπουργός. Η Ν.Δ. θα κατεβεί με επικεφαλής τον Ράλλη στις εκλογές του 1981. Στις 18 Οκτωβρίου η ήττα θα είναι οδυνηρή για την παράταξη. Το ΠΑΣΟΚ με τον Ανδρέα Παπανδρέου και την «αλλαγή» που επαγγέλλεται λαμβάνει ποσοστό 48,07% έναντι 35,86% της Ν.Δ. και αναλαμβάνει τη διακυβέρνηση.
Στις 9 Δεκεμβρίου του 1981 η Κοινοβουλευτική Ομάδα της Ν.Δ. αναζητεί τον επόμενο αρχηγό της. Δύο ημέρες πριν 61 βουλευτές είχαν άρει την εμπιστοσύνη τους από το πρόσωπο του Γ. Ράλλη. Πρόεδρος εκλέγεται αυτή τη φορά ο Ευάγγελος Αβέρωφ με 67 ψήφους έναντι 32 του Κωστή Στεφανόπουλου και 12 του Ιωάννη Μπούτου, όμως κι αυτός δεν έμελλε να μακροημερεύσει στο αξίωμα, αφού μετά την ήττα στις ευρωεκλογές του 1984 παραιτείται.
Ετσι την 1η Σεπτεμβρίου του 1984 η Κ.Ο. της Ν.Δ. καλείται να εκλέξει τον τρίτο της πρόεδρο από την ίδρυσή της. Υποψήφιοι είναι ο Κ. Μητσοτάκης και ο Κ. Στεφανόπουλος. Η εκλογή του Κ. Μητσοτάκη με 70 ψήφους έναντι 41 του Κ. Στεφανόπουλου ήταν αναμενόμενη, αφού στηριζόταν όχι μόνο από τον Ε. Αβέρωφ και τον μηχανισμό του, αλλά και από την πλειονότητα των προσκείμενων στη Ν.Δ. εφημερίδων.
Η ήττα της Ν.Δ. στις εθνικές εκλογές της 2ας Ιουνίου του 1985 με ποσοστό 40,84% έναντι 45,82% του ΠΑΣΟΚ προκαλεί αναταράξεις στο εσωτερικό του κόμματος. Ανεξαρτητοποιείται ο Δ. Λιβανός και λίγο αργότερα ο Ι. Μπούτος. Η κρίση βαθαίνει όταν ο Κ. Μητσοτάκης παραιτείται από την αρχηγία του κόμματος και θέτει θέμα εκλογής προέδρου. Στη διαδικασία εκλογής που πραγματοποιείται στις 29 Αυγούστου του 1985 ο ίδιος είναι ο μοναδικός υποψήφιος και επανεκλέγεται με 82 ψήφους έναντι 37 λευκών και ενός άκυρου.
Λίγο αργότερα η Ν.Δ. βιώνει την πρώτη σοβαρή διάσπασή της. Στις 6 Σεπτεμβρίου ο Κ. Στεφανόπουλος και εννέα ακόμη βουλευτές (Στρατήγης, Αναστασόπουλος, Μουτζουρίδης, Γιατράκος, Μαλεβίτης, Βρεττάκος, Πρίτσος, Μανουσάκης και Γάτος) αποχωρούν από τη Ν.Δ. και ιδρύουν τη Δημοκρατική Ανανέωση (ΔΗ.ΑΝΑ).
Στις εθνικές εκλογές της 18ης Ιουνίου του 1989 η Ν.Δ., υπό την ηγεσία του Κ. Μητσοτάκη, εκλέγεται πρώτο κόμμα με ποσοστό 44,2% έναντι 39,13% του ΠΑΣΟΚ, αλλά λόγω του εκλογικού νόμου δεν παίρνει την αυτοδυναμία. Σχηματίζεται κυβέρνηση συνεργασίας με την Αριστερά και πρωθυπουργός αναλαμβάνει ο βουλευτής της Ν.Δ. Τζαννής Τζαννετάκης. Ταυτόχρονα πραγματοποιούνται και ευρωεκλογές και η Ν.Δ. εκλέγεται πρώτο κόμμα με ποσοστό 40,41%.
Στις 5 Νοεμβρίου 1989 γίνονται και πάλι εθνικές εκλογές, η Ν.Δ. συγκεντρώνει ποσοστό 46,19%, αλλά και πάλι δεν μπορεί να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Σχηματίζεται η οικουμενική κυβέρνηση Ξενοφώντα Ζολώτα.
Λίγους μήνες αργότερα, στις 8 Απριλίου του 1990, πραγματοποιούνται νέες εκλογές. Η Ν.Δ. με ποσοστό 47% εκλέγει 150 βουλευτές και με τη στήριξη της ΔΗ.ΑΝΑ και του βουλευτή της Θόδωρου Κατσίκη (στη συνέχεια προσχώρησε στη Ν.Δ.) σχηματίζει κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Κ. Μητσοτάκη. Ετσι, έπειτα από 9 χρόνια διακυβέρνησης της χώρας από το ΠΑΣΟΚ, η Ν.Δ. έρχεται και πάλι στην εξουσία.
Την περίοδο αυτή κάποιοι θα τη χαρακτηρίσουν «δεξιά παρένθεση». Τα σύννεφα θα εμφανιστούν πολύ γρήγορα για τη συντηρητική παράταξη. Κορυφαία στελέχη της αμφισβητούν πολιτικές και τακτικές της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Τον Απρίλιο του 1992 ο Κ. Μητσοτάκης αποπέμπει τον Αντώνη Σαμαρά από το πόστο του υπουργού Εξωτερικών για το θέμα των Σκοπίων. Λίγους μήνες μετά ο Μεσσήνιος πολιτικός αποχωρεί από το «κομματικό μαντρί» και προχωράει στην ίδρυση της Πολιτικής Ανοιξης, ενός νέου πολιτικού σχηματισμού. Τον Σεπτέμβριο του 1993 προσκείμενοι σ' αυτόν βουλευτές αποχωρούν από τη Ν.Δ., η οποία θα μείνει με 150 βουλευτές και ο Κ. Μητσοτάκης θα προκηρύξει πρόωρες εκλογές για τις 10 Οκτωβρίου.
Οι εκλογές του 1993 θα φέρουν τη Ν.Δ. και πάλι στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Συγκεντρώνει ποσοστό 39,3%, την ώρα που ο Ανδρέας Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ επιστρέφουν θριαμβευτικά στην εξουσία με ποσοστό 46,88%. Ο Κ. Μητσοτάκης μετά την ήττα παραιτείται και ξεκινούν οι διαδικασίες εκλογής νέου προέδρου. Αυτή τη φορά δεν ψηφίζουν μόνο οι βουλευτές της Κ.Ο., όπως γινόταν μέχρι τώρα, αλλά συγκροτείται και ειδικό σώμα εκλεκτόρων. Ενας από τους υποψηφίους, ο Γιώργος Σουφλιάς, λίγες μέρες πριν από την εκλογή αποχωρεί μιλώντας για «προκατασκευασμένες συμφωνίες και μεθοδεύσεις» στην εκλογή του αρχηγού, καταγγελίες που προκαλούν αναταραχή στη Ν.Δ. Στις 3 Νοεμβρίου του 1993 ο Μιλτιάδης Εβερτ εκλέγεται πρόεδρος του κόμματος με 141 ψήφους, σε σύνολο 182 εκλεκτόρων, έναντι 37 ψήφων του συνυποψηφίου του Γιάννη Βαρβιτσιώτη.
Τα χρόνια περνούν εν μέσω διαφοροποιήσεων, διενέξεων, με εσωκομματικές διαμάχες ανάμεσα στα στελέχη της Ν.Δ. Η διατύπωση ξεκάθαρης ιδεολογίας του κόμματος είναι ένα ακόμη θέμα που «ταλαιπωρεί» τη Ν.Δ. σε πολλά από τα συνέδριά της.
Στις 22 Σεπτεμβρίου του 1996 στις εθνικές εκλογές η Ν.Δ. δεν τα καταφέρνει να κερδίσει. Συγκεντρώνει ποσοστό 38,12%, ενώ το ΠΑΣΟΚ, υπό την ηγεσία του Κ. Σημίτη, με 41,19% σχηματίζει κυβέρνηση. Ο Μιλτιάδης Εβερτ υποβάλλει την παραίτησή του και κινεί τη διαδικασία εκλογής προέδρου.
Τον Οκτώβριο του 1996 ο Μ. Εβερτ επανεκλέγεται πρόεδρος του κόμματος. Ψηφίζουν 191 εκλέκτορες και ο Μ. Εβερτ λαμβάνει 103 ψήφους, υπερισχύοντας του συνυποψηφίου του Γιώργου Σουφλιά, που έλαβε 84. Τα προβλήματα όμως δεν σταματούν. Η εσωστρέφεια, οι εσωκομματικές έριδες και οι αμφισβητήσεις στην ηγεσία συνεχίζονται. Το συνέδριο που πραγματοποιείται τον Μάρτιο του 1997 καλείται να εκλέξει και πάλι νέο αρχηγό μεταξύ των Μ. Εβερτ, Κ. Καραμανλή, Γ. Σουφλιά και Β. Πολύδωρα. Στο τιμόνι της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα βρεθεί έπειτα από δύο ψηφοφορίες ο 41χρονος Κώστας Καραμανλής ανηψιός του ιδρυτή του κόμματος. Στον πρώτο γύρο θα πάρουν: Κ. Καραμανλής 40,73%, Γ. Σουφλιάς 30,52%, Μ. Εβερτ 25,34% και Β. Πολύδωρας 3,41%. Στον δεύτερο υπερισχύει ο Κ. Καραμανλής με ποσοστό 69,16%, αφήνοντας κατά πολύ πίσω τον Γ. Σουφλιά (30,84%). Ο Μ. Εβερτ στη δεύτερη κρίσιμη ψηφοφορία θα στηρίξει τον Κ. Καραμανλή και όχι τον Γ. Σουφλιά, που αποτελούσε άλλωστε, επιλογή του μεγάλου εσωκομματικού αντιπάλου του Κ. Μητσοτάκη. Η «ώρα Καραμανλή» μόλις είχε φτάσει.
Σχεδόν έναν χρόνο αργότερα, τον Φεβρουάριο του 1998, η Ν.Δ. μπαίνει σε νέες περιπέτειες. Ο Καραμανλής αποφασίζει την παραπομπή σε διαγραφή εφτά στελεχών του κόμματος. Τελικά το Πειθαρχικό Συμβούλιο της Ν.Δ. παίρνει απόφαση για οριστική διαγραφή των Γ. Σουφλιά, Στ. Μάνου και Β. Κοντογιαννόπουλου και την προσωρινή, για έναν χρόνο, των Ν. Κάκκαλου, Π. Τατούλη και Α. Παπαληγούρα γιατί δεν πειθάρχησαν στη γραμμή του κόμματος κατά την ψήφιση στη Βουλή τροπολογίας που αφορούσε τις ΔΕΚΟ. Ενας από τους διαγραφέντες, ο Στέφανος Μάνος, 12 μήνες αργότερα ανακοινώνει την ίδρυση του κόμματος των Φιλελευθέρων.
Στις εκλογές που έγιναν τον Απρίλιο του 2000 η Ν.Δ. έχασε μεν, αλλά ο Κ. Καραμανλής κατάφερε να ανεβάσει σημαντικά το ποσοστό της παράταξης στο 42,74% έναντι 43,79% του ΠΑΣΟΚ, οπότε η ήττα δεν πήρε τεράστιες διαστάσεις εσωκομματικά.
Μετά τις εκλογές ο Κ. Καραμανλής διαγράφει τον Γιώργο Καρατζαφέρη από την Κ.Ο. εξαιτίας δηλώσεών του για τον τότε εκπρόσωπο Τύπου του κόμματος Αρη Σπηλιωτόπουλο. Τον Σεπτέμβριο του 2000 ο Καρατζαφέρης ιδρύει τον Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό.
Τον Μάρτιο του 2001 ο Δημήτρης Αβραμόπουλος, τότε δήμαρχος Αθηναίων εκλεγμένος με τη Ν.Δ., ιδρύει το Κίνημα Ελευθέρων Πολιτών, που όμως δεν θα έχει καμιά τύχη. Τον Ιούνιο του 2002 ανακοινώνει τη διάλυσή του.
Τον Απρίλιο του 2001 ο Γιώργος Σουφλιάς επιστρέφει στη Ν.Δ. έπειτα από δημόσια ανοιχτή πρόσκληση που του απευθύνει ο Κ. Καραμανλής και το 2004 επιστρέφει τελικά και ο Δημήτρης Αβραμόπουλος. Την ίδια χρονιά ο Αντώνης Σαμαράς ανακοινώνει τη διάλυση της Πολιτικής Ανοιξης και συμπορεύεται με τον Κ. Καραμανλή, ενώ ο Στέφανος Μάνος και ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος προσχωρούν στο ΠΑΣΟΚ.
Στις εκλογές της 7ης Μαρτίου 2004 η Ν.Δ., υπό την ηγεσία του Κ. Καραμανλή και με σημαία την καταπάτηση της διαφθοράς και της διαπλοκής στον δημόσιο βίο, κατακτά την πρώτη θέση, με ποσοστό 45,36% και εκλέγει 165 βουλευτές. Επειτα από 11 χρόνια στην αντιπολίτευση, γίνεται κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Κ. Καραμανλή.
Λίγους μήνες αργότερα σημειώνει και πάλι μια σημαντική νίκη. Στις ευρωεκλογές της 13ης Ιουνίου 2004 συγκεντρώνει ποσοστό 45,36% και γίνεται το πρώτο κόμμα στην Ελλάδα που εκλέγει 11 ευρωβουλευτές.
Παρά τις δύο σημαντικές πρωτιές της, τις χαρές και τα πανηγύρια στελεχών και οπαδών για την επαναφορά του κόμματός τους στην εξουσία, δεν αργούν να εμφανιστούν τα πρώτα προβλήματα.
Ενα χρόνο σχεδόν μετά την άνοδο της Ν.Δ. στην εξουσία οι δημοσκοπήσεις σημειώνουν έντονη λαϊκή δυσαρέσκεια. Τα οικονομικά προβλήματα, οι συμπεριφορές κορυφαίων υπουργών της κυβέρνησης, τα σημάδια της αλαζονείας εκθέτουν ανεπανόρθωτα την εικόνα της κυβέρνησης.
Μια σειρά σκανδάλων ξεσπά (ομόλογα, υποκλοπές κ.ά.), οι αρνητικές εντυπώσεις στο εκλογικό σώμα αρχίζουν να καταγράφονται και σε ένδειξη καλής θέλησης ο Κ. Καραμανλής προβαίνει σε ανασχηματισμό, χωρίς όμως ν' αλλάξει τίποτε στην αρνητική εικόνα που έχει διαμορφωθεί. Το πολιτικό κλίμα επιδεινώνεται διαρκώς και το μεγάλο «χτύπημα» για το κυβερνών κόμμα έρχεται το καλοκαίρι του 2007, όταν η Ελλάδα πλήττεται από φονικές πυρκαγιές, δεκάδες άνθρωποι καίγονται αβοήθητοι, ενώ χιλιάδες στρέμματα πράσινου γίνονται στάχτη. Ο Κ. Καραμανλής αναγκάζεται να προκηρύξει πρόωρες εκλογές για τις 16 Σεπτεμβρίου 2007. Εκλογές τις οποίες, προς έκπληξη πολλών, κερδίζει με ποσοστό 41,83%, αλλά εκλέγει μόλις 152 βουλευτές.
Παρά την εκλογική νίκη, η ηρεμία στο κυβερνών κόμμα δεν έρχεται ποτέ. Βατοπέδι, Ζίμενς, κουμπάροι, υπόθεση Ζαχόπουλου, υπόθεση Παυλίδη, αποκαλύψεις που η μία μετά την άλλη έρχονται στο φως. Η αξιοπιστία κορυφαίων στελεχών πλήττεται, ενώ στο απυρόβλητο δεν μένει πλέον ούτε ο πρωθυπουργός.
Τον Νοέμβριο του 2008 η Ν.Δ. μένει με την οριακή πλειοψηφία των 151 εδρών έπειτα από τη διαγραφή του κ. Πέτρου Τατούλη από την Κ.Ο. και το κόμμα.
Η αντίστροφη μέτρηση για το κυβερνών κόμμα έχει αρχίσει. Στις ευρωεκλογές της 7ης Ιουνίου του 2009 το ΠΑΣΟΚ βγαίνει πρώτο κόμμα με διαφορά περίπου 4,5 μονάδες από τη Ν.Δ.
Ο Κώστας Καραμανλής επικαλείται το «συμφέρον του τόπου», κατηγορεί τον Γιώργο Παπανδρέου ότι εκβιάζει για εκλογές τον Μάρτιο, με αποτέλεσμα η παρατεταμένη εκλογική περίοδος να βλάπτει τον τόπο, καλεί τους πολίτες να επιλέξουν πρωθυπουργό που θα αντιμετωπίσει τις μεγάλες οικονομικές προκλήσεις και προκηρύσσει εκλογές για την 4η Οκτωβρίου του 2009.
Η Ν.Δ. παθαίνει συντριβή και χάνει από το ΠΑΣΟΚ με 10 μονάδες διαφορά, σημειώνοντας την πιο βαριά ήττα στην ιστορία της. Το ίδιο βράδυ ο Κώστας Καραμανλής αναλαμβάνει την ευθύνη της ήττας και ανακοινώνει την παραίτησή του από την προεδρία του κόμματος, θέση την οποία κατείχε για 12 συνεχή χρόνια. Μία ακόμη κρίση στο κόμμα της Ν.Δ. μόλις ξεκίνησε... *
