Η ΜΕΓΑΛΗ ΛΗΣΤΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ!!!!

Η  ΜΕΓΑΛΗ ΛΗΣΤΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ!!!!

http://www.matrix24.gr/2013/04/%CF%84%CE%BF-%CF%80%CE%AC%CF%81%CF%84%CE%B9-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%B5%CF%87%CE%AF%CE%B6%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CE%BC/

Είναι αλήθεια πως υπάρχουν κάποιοι στο Ελληνικό Δημόσιο, που φιλότιμα προσπαθούν και αγωνίζονται πολλές φορές κακοπληρωμένοι ακόμα και απλήρωτοι για  να βγει χώρα από το αδιέξοδο, υπάρχουν και κάποιοι που παίζουν την ζωή τους κορώνα γράμμα αμοιβομενοι με ψιχουλα υπερασπιζόμενοι τη εθνική άμυνα ,ασφάλεια και δικαιοσύνη, υπάρχουν  όμως και κάποιοι που τις αιματηρές θυσίες του Λαού μας αγνοούν και περιφρονούν με τρομακτικά ανάλγητο τρόπο ,αυτοί που με πλήρη συνείδηση και αδιαφορία, «εγκληματούν ατιμώρητοι», ιδού μερικά παραδείγματα:

Την ώρα που το Δημόσιο είναι ο μεγαλύτερος ιδιοκτήτης, με περισσότερα από 75.000 ακίνητα μεγάλης αξίας, το ίδιο ξοδεύει δεκάδες εκατομμύρια για να νοικιάζει κτήρια που στεγάζουν υπουργεία, εφορίες, αστυνομικά τμήματα, μέχρι και ολόκληρα δικαστήρια. Το κόστος για όλο αυτό είναι 82 εκατ. ευρώ το χρόνο. για 2.353 κτήρια σε όλη την Ελλάδα νοικιάζονται από το κράτος.: Μέχρι το 2011 τα ποσά που δαπανούσε το Δημόσιο για ενοίκια ήταν περίπου 8.950.000 ευρώ τον μήνα. Δηλαδή πάνω από 107 εκατ. ευρώ ετησίως! Τα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών που δείχνουν ότι το δημόσιο πληρώνει σχεδόν 1 εκ. ευρώ ετησίων για τη στέγαση υπηρεσιών του στο νομό Λάρισας, 6.812.930,64 ευρώ ανέρχεται το ποσό που καταβάλλει κάθε μήνα το ελληνικό δημόσιο σε μισθώματα για τη στέγαση της Κεντρικής Διοίκησης (Προεδρία της Δημοκρατίας, Υπουργεία, Αποκεντρωμένες Διοικήσεις, Ανεξάρτητες Αρχές).

Τεράστιες αναμένεται να είναι οι απώλειες για τα ασφαλιστικά που μετέχουν στην μετοχική σύνθεση της Εθνικής Τράπεζας και τα οποία φαίνεται να μην έχουν πλέον ρευστό να συμμετέχουν στις αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου Αυτό σύμφωνα με εκτιμήσεις οδηγεί σε ουσιαστικό μηδενισμό όλων των παλαιών μετοχών, ανάμεσά τους και των μετοχών των ασφαλιστικών ταμείων. Τα ταμεία με το PSI έχασαν τα αποθεματικά τους σε τίτλους του Δημοσίου και τη δυνατότητά τους να συμμετάσχουν σε αυξήσεις μετοχικών κεφαλαίων των τραπεζών. Έτσι ετοιμάζεται η οριστική κατάρρευση του ασφαλιστικού μας συστήματος και μάλιστα ατιμώρητα.

Στην κυνική ομολογία ότι έλαβε από την Siemens 200.000 μάρκα ως «εκλογική χορηγία» προέβη ενώπιον της Εξεταστικής Επιτροπής ο πρώην υπουργός Τ Μ. Ανεξαρτήτως της διαπράξεως πλειάδος ποινικών  αδικημάτων ,ο ανωτέρω με τις ενέργειες του αυτές ζημίωσε το Ελληνικό Δημόσιο και εντευθεν  τον Ελληνικό Λαό ο οποίος δεινά δοκιμάζεται  έπρεπε να ασκηθούν στα πολιτικά δικαστήρια τα αναγκαία ένδικα μέσα τόσον κατά του ιδίου όσον και κατά της Siemens .

Σε καταγγελίες για υπερκοστολογήσεις που φτάνουν έως και 2.000% για προμήθειες του Δημοσίου μέσω offshore προέβη ο γεν. γραμματέας Διαφάνειας, Γ. Σούρλας. Και οι καταγγελίες έμειναν «καταγγελίες»!!!

• Από το 1996 έως το 2004 τα ποσά που έχουν δοθεί σε ΜΚΟ ξεπερνούν τα 68 εκατομμύρια ευρώ…
• Θέλετε και κάτι ποιο συγκεκριμένο;
• Για το πρόγραμμα μεταποίησης της ντομάτας(!!!) στην Ακτή Ελεφαντοστού στην Αφρική δόθηκαν 2.000.000 ευρώ
• Άλλα 8 εκατομμύρια δραχμές για την ενίσχυση ραδιοτηλεοπτικού σταθμού στην Κούβα…
• Άλλα 142 εκατομμύρια για την οικονομική στήριξη του προγράμματος ανάπτυξης της Ιορδανίας…

Αλλά αυτό είναι το λιγότερο τόλμησε το Υπουργείο της Δικαιοσύνης να νομοθετήσει ο υπουργείο Δικαιοσύνης τη διάταξη του πρόσφατου νόμου 4139/13 (άρθρο 68, παρ. 3) που ορίζει ότι «δεν συνιστά δωροδοκία η απλή υλική παροχή προς έκφραση ευγνωμοσύνης». Η σχετική αναφορά προκάλεσε σάλο με όλα τα κόμματα να ζητούν την απόσυρσή της υποστηρίζοντας ότι ανοίγει παράθυρο για να νομιμοποιηθεί το «φακελάκι και η δωροδοκία». Η σκανδαλώδης αυτή  διάταξη ακόμα κι αν καταργηθεί (ελπίζουμε άμεσα) θα δημιουργήσει τεράστια ζητήματα στην απονομή της ποινικής δικαιοσύνης ,αλλά και στο πειθαρχικό δίκαιο των δημοσίων υπαλλήλων. Με το άρθρο 68 του νόμου 4139/13 ανοίγει διάπλατα η πόρτα για άτυπη πληρωμή κρατικών λειτουργών, εφόσον αυτή αλλάξει όνομα και από δωροδοκία γίνει «απλή υλική παροχή προς έκφραση ευγνωμοσύνης»!

Τελικά τι κάνουμε διερωτάται κάνεις ;

«Όποιος φοβάται πέφτει και κοιμάται» απαντάμε.

ΓΕΛΑΤΕ , ΠΟΣΟ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΟΥΜΕ ;;;

ΓΕΛΑΤΕ , ΠΟΣΟ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΟΥΜΕ ;;; 
ΝΕΟΣ ΑΓΙΟΣ : Άγιος Χαράτσιος ο Εκκαθαριστικός!!!

ΕΝΑΣ νέο Άγιος έκανε την εμφάνισή του στην Ελλάδα τους τελευταίους μήνες με έργο του τη Σωτηρία της χώρας από την κρίση χρέους και τη χρεωκοπία φυσικά... Ο Άγιος Χαράτσιος ο Εκκαθαριστικός δεν θα μπορούσε να είναι άλλος από τον" φίλο" ΥΠΟΙΚ που με τόσο κόπο και ιδρώτα κάνει το παν για να σώσει τον απλό λαό από τη μιζέρια του... Με έναν λογαριασμό της ΔΕΗ στο χέρι και μέ δύο χαρτονομίσματα των πενήντα ευρώ γυρίζει από σπίτι σε σπίτι και συλλέγει τις οικονομίες 10 εκατομμυρίων ανθρώπων υπέρ πατρίδος... Άγιος Χαράτσιος ο Εκκαθαριστικός λοιπόν και Άγιος ο Θεός!

Μακαριστός Χριστόδουλος: "Γιατί πολεμούν την Εκκλησία" | DefenceNet.gr

Μακαριστός Χριστόδουλος: "Γιατί πολεμούν την Εκκλησία" | DefenceNet.gr

H προρήση του  μακαριστού Αρχιεπισκόπου: «Θα μας μετατρέψουν σκόπιμα σε φτωχούς, και θα μας κυβερνούν πλούσιοι τραπεζίτες» επιβεβαιώνεται - δυστυχώς - σε εντυπωσιακό βαθμό
Όταν το 2005 ο Χριστόδουλος μιλούσε για «σχέδιο κατά της Ελλάδας», κάποιοι τον έβρισκαν υπερβολικό. Όταν, το 2006, είπε «να είστε έτοιμοι γιατί κάποιοι προετοιμάζουν γενική έφοδο κατά της χώρας», πολλοί δεν τον πήραν στα σοβαρά, υπνωτισμένοι από την εικονική πραγματικότητα της δήθεν «ισχυρής Ελλάδας». Όταν, το 2007, στο τελευταίο του μήνυμα, προέτρεπε για «αντίσταση και ανάκαμψη για ό,τι κινδυνεύει», είχε δει τις δύσκολες μέρες που έρχονταν και ήθελε να προειδοποιήσει.
"Κάποιοι ετοιμάζουν γενική έφοδο κατά της χώρας (18/2/2005)
Τα αίτια της πρωτοφανούς εκστρατείας εναντίον της Εκκλησίας δεν είναι μόνον τα ανομήματά μας, υπαρκτά ή μη, είναι και άλλα πολλά. Όλα δείχνουν, και πολλοί πλέον το αποδέχονται, ότι οι επιθέσεις είναι συντονισμένες και μεθοδευμένες.
Τα σκάνδαλα είναι, κατά βάσιν, το ισχυρό επικάλυμμα που απευθύνεται στον λαό για να τον διαθέσει δυσμενώς εναντίον μας και να προετοιμάσει τα πνεύματα για τη γενική έφοδο που, όπως φαίνεται, επακολουθεί.
Μία από τις έντεχνες μεθοδεύσεις επηρεασμού ιδίως της νεολαίας είναι η πρόσκληση για συμμετοχή νέων ανθρώπων, και ειδικώς σπουδαστών, σε εκπομπές διασυρμού της Εκκλησίας. «Πόνεσε» και «πονάει» τις αντιεκκλησιαστικές δυνάμεις η αυξανόμενη εμπιστοσύνη της ελληνικής νεολαίας προς την Εκκλησία και αυτό θέλουν να το ανακόψουν με κάθε τρόπο, ακόμη καταστρέφοντας την εικόνα της Εκκλησίας μέσα στην ψυχή τους. Αλλά η νεολαία μας, παρά τα αντιθέτως λεγόμενα, έχει και κρίση και πίστη.
Τούτη την ώρα των σαρωτικών μεταλλαγών που η παγκοσμιοποίηση επιφέρει στους λαούς, ο ελληνορθόδοξος χαρακτήρας μας είναι απαραίτητος στην κοινή ευρωπαϊκή συνείδηση. Η ευρωπαϊκή κουλτούρα και παράδοση έχει άμεση αναφορά στην ελληνορθόδοξη ιδιαιτερότητα μας. Αυτά τα δύο οφείλουμε να τα καλλιεργήσουμε αναπόσπαστα• δηλαδή, να μην επιτρέψουμε να γίνουμε πολτός μέσα στην Ευρώπη, χωρίς συνείδηση πολιτισμού, αλλά ασφαλώς ούτε και εθνοσοβινιστές.
Τώρα είναι η ώρα για τη μεγάλη έξοδο της Εκκλησίας μας προς την Ευρώπη, με κοινό παρονομαστή τον χριστιανισμό απέναντι στους κινδύνους του τεχνοκρατισμού, των απρόσωπων δομών, του έντεχνου περιορισμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της πνευματικής φτώχειας. Αυτό το εξάμβλωμα θέλουν να επιβάλουν στον τόπο μας όσοι μάχονται την Εκκλησία ή θέλουν να της αφαιρέσουν ή, έστω, να της περιορίσουν— τη δυνατότητα αξιόπιστου λόγου.
Όσο ο παπάς της Εκκλησίας μας θα συνεχίσει το λαμπρό έργο του, όσο ο λαός θα μας εμπιστεύεται, κανείς δεν θα τολμά να μας επιτεθεί. Όταν όμως θα είμαστε ηθικά ανίσχυροι, τότε θα δεχτούμε έφοδο επιθέσεων και αυτή την πραγματικότητα βιώνουμε αυτόν τον καιρό. Δεν επιθυμώ να επεκταθώ περισσότερο στο σημείο αυτό, διότι γνωρίζω ότι όχι μόνο εμείς αλλά και ο λαός έχει αρχίσει να αντιλαμβάνεται τα βαθύτερα αίτια της οργανωμένης αυτής πολεμικής του γενικευμένου δημόσιου διασυρμού, για την οποία όμως το έναυσμα το δώσαμε εμείς.
Αυτοί είναι οι πολιτικοί μας (1/2004)
Οι πολιτικοί μας αγνοούν τι είναι θεολογικά η Εκκλησία. Πολλοί από αυτούς την αντιμετωπίζουν σαν «αναγκαίον κακόν» ή «κακό μπελά» που τους απασχολεί, έχοντας με τους λειτουργούς της καθιερώσει ένα επικίνδυνο κατεστημένο, που μεταφράζεται ενίοτε σε αρνητικές ή θείες γι” αυτούς ψήφους.
Μιλούν για το «ιερατείο» και εννοούν σκοταδισμό και Μεσαίωνα. Βλέπουν τον ιερό κλήρο σαν ένα παρία της κοινωνίας, που απομυζά το κρατικό χρήμα, το χρήμα του λαού. Δεν αναγνωρίζουν στην Εκκλησία καμιά αναγεννητική αποστολή, τη θεωρούν αρμόδια για τα βρέφη και τους γέροντες, τα δύο άκρα της ζωής.
Οι περισσότεροι από αυτούς «εκκλησιάζονται» κατά τις επίσημες δοξολογίες, δεν ζουν μυστηριακή ζωή, δεν λειτουργούνται, δεν κοινωνούν. Την Εκκλησία τη βλέπουν και σαν αντίπαλο τους μερικές φορές, ιδίως όταν, στο πρόσωπο κάποιου δυναμικού ιεράρχη, φαίνεται να επηρεάζει μάζες λαού.
Κι εμείς, από το άλλο μέρος, έχουμε συμβιβαστεί με την κατάσταση αυτή, επιδιώξαμε και εγγραφήκαμε στους τροφίμους του κρατικού προϋπολογισμού, εισπράττουμε κάθε μήνα τον μισθό μας και μένουμε ικανοποιημένοι.
Ο κίνδυνος όμως του επαγγελματισμού καιροφυλακτεί και δεν καταλαβαίνουμε ότι όσο περισσότερο εξαρτόμαστε οικονομικά από το κράτος τόσο λιγότερη ελευθερία χειρισμών σε πελώρια θέματα έχουμε. Το αποτέλεσμα είναι να σιωπούμε όταν χρειάζεται να υψώσουμε κραυγή και να φορτωνόμαστε ξένες αμαρτίες.
Και το ίδιο το κράτος, γνωρίζοντας μας καλά, μας κρατεί υποχείριους με την απειλή και μόνο της απογύμνωσης μας από τα προνόμια που μας εξασφάλισε η «συναλληλία». Και πόσοι τάχα αντέχουν στη στέρηση των κεκτημένων δικαιωμάτων χάριν μιας αναγέννησης που όμως τη ζητούν οι καιροί και τη λαχταρά ο λαός;
Κάθε φορά που γίνεται λόγος για αναβάθμιση του ιερού κλήρου και για μια δυναμική παρουσία της Εκκλησίας μέσα στον ιστορικό στίβο, συναντάμε μπροστά μας την απειλή για αφαίρεση των προνομίων με τα οποία έχουμε επί μακρόν ζήσει και ίσως και ταυτιστεί μερικοί.
Το νέο ξεκίνημα που πρέπει να γίνει, για να προλάβουμε το τρένο της Ιστορίας, επιβάλλει μια ταχεία μεταμόρφωση και αλλαγή νοοτροπίας, καθώς και μια δυναμική στάση απέναντι στην ίδια τη ζωή.
Αλλά ο κίνδυνος της αναμέτρησης με την πολιτεία, και των συνεπειών της, κυρίως των οικονομικών, τελικά λειτουργεί ανασταλτικά, με αποτέλεσμα να γυρίζει ο φαύλος κύκλος και να μην μπορούμε να απαγκιστρωθούμε. Γιατί πια δεν έχεις να κάνεις με ένα και δύο, αλλά με όλο τον κλήρο που πρέπει να συνεισφέρει στη γενική προσπάθεια.
Ποιος λοιπόν να τολμήσει να κηρύξει μια ειρηνική επανάσταση μετά στην Εκκλησία καλώντας κλήρο και λαό σε πανστρατιά αγάπης, και ποιος θα αποφασίσει να ομιλήσει με τη γλώσσα της ειλικρίνειας προς πάσα κατεύθυνση, όταν είναι τόσο αλληλένδετα τα συμφέροντα με τις επιδιώξεις και τα οράματα με την πραγματικότητα;
Ευγνωμονούμε συχνά εκείνους που μας ενέγραψαν στο δημοσιοϋπαλληλικό μισθολόγιο, αλλά πόσοι αναλογιζόμαστε το φοβερό τίμημα σε ελευθερία που πληρώνουμε και θα πληρώνουμε για πολύ ακόμη;
Τα κηρύγματα περιστρέφονται συνήθως γύρω από ανούσια και αδιάφορα θέματα, ενώ οι ανάγκες του λαού είναι άλλες. Γι” αυτό, σε πολλές περιπτώσεις, φεύγει ο κόσμος από την εκκλησία όταν κάποιος αρχίζει να ομιλεί.
Έτσι, η ελληνική διανόηση, όταν για λόγους ιδεολογικούς δεν εχθρεύεται την Εκκλησία, παραμένει σε μια συναισθηματική σχέση μαζί της, καθαρά επιδερμική και επιφανειακή.
Η διανοουμενίστικη αντίληψη της Εκκλησίας δεν διαφέρει εκείνης των πολιτικών, γιατί και αυτή βλέπει την Εκκλησία ως έκφραση του κατεστημένου, γι” αυτό και εύκολα εκσφενδονίζει τους μύδρους της εναντίον κυρίως των εκκλησιαστικών ηγετών, στους οποίους αρνείται χαρισματικές ιδιότητες και πνευματική υπεροχή.
Συγχέοντας τις προσωπικές ικανότητες κάθε ποιμένα με τις θεόδοτες πνευματικές ιδιότητες της χάριτος, φτάνει σε συμπεράσματα ολισθηρά, συγκρίνοντας και επικρίνοντας, μαζί με τους ανθρώπους, τους ιερούς θεσμούς.
Τα εξοργιστικά, πολλές φορές, κείμενα των διανοουμένων μας κινούνται στη συχνότητα της άγνοιας μαζί και της προκατάληψης σε ό,τι αφορά την Εκκλησία, ενώ παραπλανούν τους αφελείς και υποκαίνε το μίσος των ανθρώπων εναντίον μας, με την επίκληση των φανερών ελαττωμάτων της φυλής μας.
Για τους διανοουμένους μας λοιπόν, η Εκκλησία δεν είναι «σώμα Χριστού», αλλά «αργύριον και χρυσίον», είναι κρατική υπηρεσία, είναι κάλυψη σκανδάλων και άλλων ανομημάτων, κρυφών και φανερών. Αυτού του είδους οι λογάδες δεν διστάζουν να φτάνουν μέχρι παράκρουσης από το μένος τους εναντίον της Εκκλησίας, αντιγράφοντας, κατά κανόνα, ο ένας τον άλλον, μιλώντας αυθαίρετα και συκοφαντικά, καυστικά και άδικα για τη ζωή της Εκκλησίας και των ανθρώπων της.
Την εξομοιώνουν με τον κόσμο και αυτή η εκκοσμικευμένη εικόνα περί Εκκλησίας που έχουν είναι εκείνη που τους οδηγεί σε εξομοιώσεις της με τα αμαρτωλά περιβάλλοντα του κόσμου και σε κρίσεις για δήθεν ίντριγκες και κάστες και συμφέροντα, που όλα μαζί συμβάλλουν αποφασιστικά στη μεγαλύτερη παραπλάνηση του λαού.
Γιατί όλα αυτά και αν ακόμη υποτεθούν αληθινά πολύ απέχουν από το να χαρακτηρίζουν την αληθινή Εκκλησία, που δεν είναι ούτε εκκοσμικευμένος κρατικός οργανισμός ούτε οικονομικός παράγοντας στη ζωή του τόπου ούτε αμαρτωλό κατεστημένο, αλλά ζωή και ειρήνη και αγάπη και σωτηρία και θέωση.
Αίμα από το αίμα μας οι Κύπριοι (30/4/2007)
Eμείς, οι εξ Ελλάδος αδελφοί σας, ζήσαμε και ζούμε, αισθανθήκαμε και αισθανόμεθα περισσότερον από οιονδήποτε άλλον άνθρωπον και λαόν επί της Γης όλα αυτά τα χρόνια τον πόνον, την θλίψιν και το μαρτύριον των ανθρώπων της Κύπρου, διότι δι” ημάς οι Κύπριοι είναι και θα είναι αδέλφια μας, σάρκα από την σάρκα μας και αίμα από το αίμα μας.
Θα μας μετατρέψουν σκόπιμα σε φτωχούς (7/9/2007)
Σήμερα, στη διεθνή βιβλιογραφία, έχει γίνει αποδεκτό ότι η παγκοσμιοποίηση αποτελεί ιδεολογία και ότι μία μόνο από τις εκφάνσεις της είναι η κατάργηση των συνόρων στο εμπόριο. Κατά τις Annabelle Mooney και Βetsy Evans, οι πανεπιστημιακοί μελετούν σήμερα την παγκοσμιοποίηση μέσα από διάφορα πεδία της επιστήμης και της τέχνης, όπως είναι οι ανθρωπιστικές επιστήμες, η κοινωνιολογία, η οικονομική επιστήμη, οι διεθνείς σχέσεις, η πολιτική επιστήμη, και η γλωσσολογία, και ερευνούν τις επιπτώσεις της στη ζωή κρατών, εθνών, εθνικών ή θρησκευτικών ομάδων, αλλά και μεμονωμένως στον κάθε άνθρωπο.
Ο Larry Ray καθηγητής της Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Κεντ στην Αγγλία, σημειώνει ότι η παγκοσμιοποίηση, οι νέες τεχνολογίες στην πληροφορία, η ιδιωτικοποίηση της δημόσιας περιουσίας και η κυριαρχία των καταναλωτικών αξιών αποτελούν εξελίξεις, οι οποίες επιφέρουν σήμερα μείζονες αλλαγές στον τρόπο ζωής των λαών της γης και στην προσωπική και κοινωνική καθημερινή ζωή των ανθρώπων.
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Πώς προέκυψε το σύμβολο σημαία τους; |

Πώς προέκυψε το σύμβολο σημαία τους; | DefenceNet.gr

Ο όρος ημισέληνος στα Ελληνικά είναι λανθασμένος, αφού το σύμβολο δεν απεικονίζει «μισό» φεγγάρι, αλλά το ένα τέταρτο αυτού. Πιο σωστός θα ήταν ο όρος «αμφίκυρτος σελήνη». Επειδή όμως έχει καθιερωθεί, έστω και λανθασμένα θα το χρησιμοποιούμε και εμείς. Στα τουρκικά την ονομάζουν (περιγραφικά) ακόμα πιο λάθος ως «φεγγάρι-άστρο» (ay yıldız), σαν να ήταν ολόκληρο φεγγάρι.

Το σύμπλεγμα της ημισελήνου (δηλ. το μισοφέγγαρο και το άστρο) έχει βαθιά σχέση στο χρόνο με την Ελληνική παράδοση και τον πολιτισμό.

 

ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ

Το αρχαιότερο ελληνικό νόμισμα πάνω στο οποίο υπάρχει η ημισέληνος είναι νόμισμα από την Κάτω Ιταλία που χρονολογείται στον 6ο αιώνα π.Χ. Στη συνέχεια το βρίσκουμε σε πολλές ελληνικές περιοχές του αρχαίου ελληνικού κόσμου από την Κρήτη μέχρι τη Μακεδονία και την Μικρά Ασία. Την ημισέληνο τη βρίσκουμε και στην αρχαία ελληνική αποικία του Βυζαντίου, πάνω στην οποία βρίσκεται η σημερινή Κωνσταντινούπολη.

 

ΒΥΖΑΝΤΙΟ

Στον 5ο αιώνα μ.Χ. σε νόμισμα του αυτοκράτορα Αναστασίου Ι (491-518 μ.Χ.), βρίσκουμε νόμισμα που στη μια μεριά έχει την προτομή του αυτοκράτορα και στην άλλη την ημισέληνο. Στη συνέχεια και για πολλούς αιώνες συναντούμε την ημισέληνο με πολλούς τρόπους σε απεικονίσεις στο Βυζάντιο.

 

Όταν έφτασαν οι Οθωμανοί στην περιοχή της Μικράς Ασίας (κυρίως όμως οι Σελτζούκοι, οι οποίοι αντέγραψαν σε πάρα πολλά πράγματα το ανώτερο πολιτισμικά Βυζάντιο), «δανείστηκαν» την ημισέληνο από τους Βυζαντινούς και σταδιακά έγινε το έμβλημα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

 

Σήμερα όσοι θέλουν να δουν την ημισέληνο σε βυζαντινά νομίσματα δεν έχουν παρά να επισκεφθούν τις νομισματικές συλλογές των Ελληνικών Μουσείων αλλά ακόμα και σε Βυζαντινές τοιχογραφίες στη Λακωνία (χωριό Γεράκι κ.α.), όπου υπάρχει πεντακάθαρο σε ασπίδα του Αγίου Γεωργίου.

 

Μέχρι τον 18ο αι. το τουρκικό εθνόσημο ήταν η απλή ημισέληνος, χωρίς το άστρο. Το άστρο το πρόσθεσε ο σουλτάνος Σελίμ Γ΄ (1789-1808) και είχε οκτώ ακτίνες, ενώ ο σουλτάνος Αβδούλ Μετζίτ (1840-1861) το έκανε με πέντε ακτίνες.

 

Φαίνεται λοιπόν ότι οι Οθωμανοί όπως αντέγραψαν το Βυζάντιο σε διοίκηση, θεσμούς, μοντέλα σκέψης και χίλια άλλα πράγματα έτσι και η ίδια η σημαία τους ήταν ένα κλεμμένο βυζαντινό σύμβολο.