ΕΡΗΜΗΝ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ-ΘΕΜΙΣΤΟΠΟΛΟΣ: 2020

27 Δεκεμβρίου 2020

2021 Η ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ- ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΜΕ ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ

Ο χρόνος απονομής της δικαιοσύνης αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι Έλληνες πολίτες αδιάκρίτως και ιδίως εκείνοι πού έχουν ανάγκη την άμεση και δραστική παρέμβαση της. Σύμφωνα με τον Δείκτη Doing Business 2020 της Παγκόσμιας Τράπεζας, η Ελλάδα είναι 146η σε σύνολο 190 χωρών, ως προς την ταχύτητα απονομής της δικαιοσύνης. Αποτελεί κοινό τόπο η ανάγκη για άμεση υλοποίηση μεταρρυθμίσεων, που στοχεύουν στον εκσυγχρονισμό και στην επιτάχυνση της απονομής της δικαιοσύνης με στόχο και προϋπόθεση την διασφάλιση της συνταγματικά κατοχυρωμένης Ανεξαρτησίας Της. Για την αντιμετώπιση του προβλήματος της καθυστέρησης απονομής της Δικαιοσύνης στην Ελλάδα το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου με πάγια νομολογία του, υποχρέωσε την Ελληνική Πολιτεία να λάβει νομοθετικά μέτρα με τούς νόμους ν 4055/12,4239/2014 και έτσι επιχειρήθηκε να συμμορφωθεί η Χώρα προς τις διεθνώς ανειλημμένες υποχρεώσεις της, οι οποίες απορρέουν από το Δίκαιο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, μεταξύ των οποίων και το πρωταρχικό δικαίωμα σε ταχεία κι αποτελεσματική πρόσβαση στη δικαιοσύνη. Μάταιος κόπος και αυτή η προσπάθεια απέτυχε . Το πρόβλημα υπάρχει ,διογκώνεται και απειλεί την λειτουργία του «Κράτους Δικαίου». Είναι μάταιο να μιλήσουμε για μια ακόμα φορά με αριθμούς και ν ’ακούσουμε θετικά και αρνητικά σχόλια .

Η κατάσταση στην Ελληνική Δικαιοσύνη είναι δύσκολη. Ο Έλληνας πολίτης ταλαιπωρείται επί χρόνια να βρει το δίκιο του σε όλες τις διαδικασίες και για το πιο μικρό μέχρι το πιο μεγάλο ζήτημα. Για την βελτίωση του συστήματος υπάρχουν προτάσεις, παράλληλα υπάρχουν και έντονες αντιδράσεις με στόχο τα πράγματα να μείνουν όπως είναι σήμερα. Η αλήθεια είναι πώς δεν μπορεί να γίνει καμμιά ουσιαστική μεταρρύθμιση αν δεν υπάρχει ένα εθνικό σχέδιο για την συνολική αναμόρφωση της Δικαιοσύνης και αυτό να προέλθει από έναν εθνικό διάλογο και τελικά η απόφαση ότι κάθε μεταρρύθμιση έχει πολιτικό κόστος.

Πιστεύω στη θεσμική διαδικασία του διαλόγου, με την ίδρυση και λειτουργία του Εθνικού Συμβουλίου Μεταρρύθμισης Δικαιοσύνης. Θεωρώ ότι παρά τις όποιες ιδεολογικές διαφορές, μπορούμε να προσεγγίσουμε τα θέματα μεταρρύθμισης της δικαιοσύνης με γνώμονα τη βελτίωση της κατάστασης, αλλά και την εθνική αναγκαιότητα για κοινωνική και παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Το Εθνικό Συμβούλιο Μεταρρύθμισης Δικαιοσύνης θα μπορούσε και είναι δυνατόν να επιτύχει να εξευρεθεί συναίνεση μεταξύ όλων των εμπλεκομένων χωρίς καμμιά εξαίρεση και των πολιτειακών θεσμών, έχοντας πάντοτε υπόψη αποκλειστικά και μόνο το καλώς νοούμενο συμφέρον των πολιτών και την Ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης .

Στο εθνικό διάλογο πρεπει να μετάσχει η Εθνική Αντιπροσωπεία με την δημιουργία Κοινοβουλευτικής Επιτροπής για την μεταρρύθμιση στην Δικαιοσύνη, πρέπει να μετάσχουν οι Νομικές Σχολές, πρέπει να μετάσχουν οι Ολομέλειες όλων των Δικαστηρίων, πρέπει να μετάσχει η Ακαδημία Αθηνών, οι Δικηγορικοί Σύλλογοι και η Κοινωνία με τις Επαγγελματικές Ενώσεις. Συνιστά υποχρέωση και καθήκον όλων η διαφύλαξη του κύρους της Δικαιοσύνης. Πρέπει να συζητηθούν στον εθνικό διάλογο για τη δικαιοσύνη, οι εξελίξεις εφ’ όλης της ύλης της δικαστηριακής μεταρρύθμισης: οι κτιριακές εγκαταστάσεις, εγκατάσταση και εφαρμογή ηλεκτρονικού συστήματος στα δικαστήρια, προσλήψεις Δικαστών, έργο εκδίκασης καθυστερημένων υποθέσεων κλπ.

Σημαντικό σημείο του διαλόγου είναι η κατάρτιση ενός χρονοδιαγράμματος υλοποίησης των προτάσεων μέσω της κατηγοριοποίησής τους, έτσι ώστε η μεταρρύθμιση ν’ αρχίσει να υλοποιείται με την έναρξη του νέου δικαστικού έτους διαμορφώνοντας μια γενική τάση ενίσχυσης των θεσμών του κράτους δικαίου, που τόση ανάγκη έχει η χώρα προκειμένου να επιτύχει την ανασυγκρότησή της.
Η Δικαιοσύνη χρειάζεται εθνικό σχεδιασμό και η πολιτική για την δικαιοσύνη δεν μπορεί να αλλάζει από υπουργό σε υπουργό. Δεν χρειάζεται όμως ένα διάλογο χωρίς ευρεία κοινωνική συμμετοχή, ειδικότερα δε, με την μαζική συμμετοχή των εφαρμοστών του δικαίου ίσως πρέπει να δημιουργηθεί μια Επιτροπή Σοφών να δώσει τις ιδέες της (υπάρχουν σοφοί νομοδιδάσκαλοι, λαμπροί συνταξιούχοι Ανώτατοι δικαστές, λευκαθέντες στην εφαρμογή του δικαίου νομικοί).

ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΡΓΥΡΟΣ

22 Νοεμβρίου 2020

ΤΕΛΟΣ ΕΠΟΧΗΣ….Ο ΤΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΑΓΝΩΣΤΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ

ΑΝΤΩΝΗΣ Π.ΑΡΓΥΡΟΣ

Το 2020 η Ευρώπη κι ο Κόσμος ολόκληρος δεν θα μπορούσε να φαντασθεί πώς ταυτόχρονα θα είχε ν’ αντιμετωπίσει ταυτόχρονα πολλαπλές απειλές που υπονομεύουν τις πανανθρώπινες αξίες και τις αρχές που δομήθηκε ο ευρωπαϊκός πολιτισμός.

Η Τουρκία με απειλή στρατιωτικής βίας να προσπαθεί να «ξαναστήσει» μια νέα Οθωμανική Αυτοκρατορία και να εμφανίζεται σαν τον προστάτη των Μουσουλμάνων απανταχού της Γής κι αυτό αποτελεί καίρια απειλή για την Ευρωπαϊκή ασφάλεια και συνεργασία.
Ταυτόχρονα ένα νέο κύμα τρομοκρατίας να συνταράσσει τις Ευρωπαϊκές πόλεις και κινητοποιεί τις κυβερνήσεις και τους λαούς η απειλή αυτή.
Την ιδία ώρα, ο αόρατος εχθρός ο κορωνοϊός έχει δημιουργήσει ξανά συνθήκες υγειονομικής και οικονομικής ασφυξίας.

Το μακελειό στη Γαλλία, που υποκινήθηκε εν πολλοίς από τις ρητορικές επιθέσεις του Τούρκου ηγέτη, επιβεβαιώνει και μια άλλη πτυχή που υποτιμήθηκε. Αυτή της ισλαμικής συσπείρωσης εναντίον της Ευρώπης με επικεφαλής τον Τούρκο πρόεδρο.

Άραγε όλα αυτά απειλούν την ελευθερία μας και τις Ευρωπαϊκές αξίες; Υπάρχει δίλημμα μεταξύ ελευθερίας και ασφάλειας;

Εκατομμύρια άνθρωποι, έχυσαν ποτάμια αίματος για να μπορούμε εμείς σήμερα να σκεφτόμαστε ελεύθερα, να ζούμε ελεύθερα, να εκφραζόμαστε ελεύθερα, να συνυπάρχουμε ελεύθερα με άλλους ανθρώπους, ανεξαρτήτως του τι πιστεύουν, ανεξαρτήτως της φυλής, της θρησκείας τους ή του χρώματος τους και να σεβόμαστε την διαφορετικότητα όλων. Με κανέναν τρόπο δεν είμαστε διατεθειμένοι να χάσουμε ή να κάνουμε έκπτωση σε αυτές μας τις αξίες. Οι αξίες αυτές απειλούνται σήμερα από την συγκυρία αλλά και από εκείνους που δεν πιστεύουν σ’ αυτές και με την βία επιδιώκουν να τις ανατρέψουν.

Είναι γεγονός ότι βρισκόμαστε σε κατάσταση πολιορκίας.

Το ερώτημα που προκύπτει αβίαστα είναι ασφαλώς ποια θα μπορούσε να είναι η λύση ώστε να αποφευχθούν τα χειρότερα που απειλούν άμεσα την ελευθερία μας και τα ατομικά μας δικαιώματα, αλλά και να αντιμετωπιστούν τα ήδη υπάρχοντα σημαντικά προβλήματα. Η απάντηση που δίδουν οι ειδικοί είναι: Η ανάπτυξη νέων προορισμών, η λήψη αυστηρών μέτρων, η πλήρης αναθεώρηση της καθημερινότητας μας. Οι Αρχές ακόμα προσπαθούν να ελέγξουν τα φαινόμενα προσανατολιζόμενες στην επιβολή εύλογων περιορισμών, όπως για την πανδημία, την επιβολή απαγόρευσης κινήσεων που απειλεί και την οικονομική δραστηριότητα όλων μας. Παράλληλα για την αντιμετώπιση της Τουρκικής απειλής πρέπει υποχρεωτικά να αυξηθούν οι στρατιωτικές δαπάνες ,να ληφθούν ειδικά μέτρα προστασίας και κινητοποίησης με στόχο την αποτροπή.

Η μεγάλη απειλή όμως για τις δημοκρατικές κοινωνίες είναι η εμφάνιση τρομοκρατικής βίας. Μητροπόλεις του δυτικού κόσμου και αστικά κέντρα της περιφέρειας, ειδυλλιακοί επαρχιακοί παράδεισοι και φημισμένοι τόποι θρησκευτικής λατρείας, πολυσύχναστες πλατείες, χώροι αναψυχής μεταβάλλονται σε στόχους και γίνονται θέατρο των πλέον σκληρών μορφών εκδήλωσης της βίαιης εξτρεμιστικής δράσης. Η ανάγκη αντιμετώπισης αυτής της απειλής μπορεί να οδηγήσει σε στροφή της κοινωνίας σε ανελεύθερες πρακτικές. Συνέπεια αυτού είναι κάποιες ηγεσίες μπορεί να επιδοκιμάζουν μέτρα άμεσης καταστολής που μπορούν να επηρεάσουν άμεσα τις ατομικές ελευθερίες των πολιτών. Στο κράτος δικαίου όμως ενυπάρχουν οι κανόνες για τη διαχείριση των κρίσεων και έτσι πρέπει αντιμετωπισθεί και η παρούσα εφιαλτική συγκυρία χωρίς καμιά εξαίρεση. Όταν απειλείται η ζωή, η αξιοπρέπεια και η ελευθέρια, δεν χωρεί κανένας υπολογισμός και δεν είναι υπερβολική καμιά θυσία μέσα στα πλαίσια της συνταγματικής τάξης. Σε κάθε περίπτωση δεν μπορεί και δεν πρέπει ν’ ανατραπεί ο νομικός πολιτισμός μας και φιλελεύθερο – δημοκρατικό πιστεύω μας που είναι το μοναδικό ισχυρό ανάχωμα στον κάθε εξτρεμισμό.-