ΕΝΙΣΤΑΜΑΙ ΜΟΛΙΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ

“Η ΕΛΠΙΔΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΘΡΙΑΜΒΕΥΕΙ ΠΑΝΤΟΤΕ…”

“Η ΕΛΠΙΔΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΘΡΙΑΜΒΕΥΕΙ ΠΑΝΤΟΤΕ…”

"Πού έχουν κρύψει την ελπίδα" αναρωτιέται ο Φίλιππος Πλιάτσικας στο γνωστό τραγούδι του με τίτλο "Τι δεν έμαθε ο θεός". Την ίδια ακριβώς απορία έχει και ο ήρωας του γνωστού διηγήματος "Ζητείται ελπίς"  του Αντώνη Σαμαράκη. 

Σύμφωνα με το μύθο της Πανδώρας, πριγκίπισσας της αρχαίας Ελλάδας, οι θεοί της έκαναν δώρο ένα μυστηριώδες κουτί από ζήλεια για την ομορφιά της. Την είχαν όμως προειδοποιήσει να μην ανοίξει ποτέ το κουτί. Μια μέρα η Πανδώρα δεν άντεξε τον πειρασμό και νικημένη από την περιέργειά της να δει τι είχε μέσα το κουτί έχασε τον αυτοέλεγχό της και άνοιξε το καπάκι του. Τότε ελευθερώθηκαν στον κόσμο, ανεξέλεγκτα πια, τα μεγάλα δεινά: λιμοί, αρρώστιες και τρέλα.

Με τη βοήθεια ενός θεού η Πανδώρα έκλεισε το κουτί και πρόλαβε να κρατήσει το μοναδικό αντίδοτο που έκανε πλέον την ανθρώπινη δυστυχία υποφερτή: την ελπίδα.

Ελπίδα είναι η πίστη που έχει κάποιος ότι διαθέτει τόσο τη θέληση όσο και τον τρόπο ή τις συνθήκες, ώστε να πετύχει τους στόχους του, όποιοι κι αν είναι αυτοί.

«Η ελπίδα η μόνη ευνοϊκή θεότητα που έμεινε ανάμεσα στους ανθρώπους. Οι άλλες μας έχουν εγκαταλείψει κι ανέβηκαν στον Όλυμπο... Μα ο άνθρωπος, όσο βλέπει το φως του ήλιου, χαίρεται τα αγαθά της ελπίδας.» είπε  Θέογνις ο Μεγαρεύς.

Η ελπίδα είναι το μόνο  που απέμεινε στις καρδιές  μας. Οι περισσότεροι κάθε μέρα θρηνούμε  στα ερείπια της εγκατάλειψης  μας από εκείνους που έχουν ταχθεί να μάς προστατεύουν .Καθημερινά ζούμε έναν “καυγά” χωρίς νόημα. Μια ολοκληρωτική απογοήτευση ήταν το τελευταίο Συμβούλιο των Πολιτικών Αρχηγών .Αντί γι αυτή την ανούσια συνάντηση  πρέπει να ανοίξει μια δημόσια συζήτηση «για το που πάμε;». Αυτό το θεωρώ χρήσιμο ανεξάρτητα από την κατάληξη του. Ο Ελληνικός Λαός δικαιούται ν’ ακούσει, να μάθει όλη την αλήθεια, ν’ ακούσει απόψεις κι όχι «θέσφατα». Διάλογος με «τακτικισμούς» και «κουτοπονιριές» δεν γίνεται. Ο Τόπος σήμερα χρειάζεται όσο ποτέ άλλοτε σύνεση αλλά και την διαφωνία. Διαφωνούμε γι αυτό συζητάμε. Η διαφωνία παράγει πολιτική και τελικά βοηθά την σύνθεση και εμπεδώνει την Δημοκρατία κάτω από το άγρυπνο μάτι της Βουλής. Θέλουμε όλοι την Αναθεώρηση του Συντάγματος πολύ ωραία καταθέστε επιτέλους στη Βουλή την πρόταση σας για ν’ αρχίσει η συζήτηση άμεσα, θέλετε να καταργήσετε τον απαράδεκτο νόμο για την ευθύνη Υπουργών, εμπρός κάντε το άμεσα, τι συζητάτε τα ίδια και τα ίδια. Θέλετε διάλογο για την Παιδεία; Εμπρός λοιπόν τι εμποδίζει ν’ αρχίσει αύριο;  Ζούμε τα τελευταία χρόνια μια συνεχιζόμενη «κατάσταση ανάγκης», που αντί για προσωρινή έγινε πλέον μόνιμη μαζί με την νομισματική κρίση .Το χρέος της Κεντρικής Διοίκησης στις 30.09.2015 ανέρχονταν σε €314,5 δις.. ή 180,2%…!  Ο κ. Moscovici εξ ονόματος της Επιτροπής (27.10.2015) E-011875/2015 δήλωσε:

«Η πολιτική δήλωση του Eurogroup της 14ης Αυγούστου 2015 καθορίζει το πεδίο εφαρμογής, τους όρους και το χρονοδιάγραμμα των μέτρων που θα μπορούσαν να ληφθούν για τη βελτίωση της βιωσιμότητας του ελληνικού δημόσιου χρέους…… Η Ευρωομάδα επιβεβαιώνει ότι δεν μπορούν να αναληφθούν απομειώσεις της ονομαστικής αξίας του χρέους.»

Ο όρος «κατάσταση  ανάγκης» ,σημαίνει ότι προκειμένου ν’ αποτραπεί   ένας επικείμενος κίνδυνος για έννομο αγαθό ,επιτρέπεται η θυσία ενός άλλου αγαθού. Στην περίπτωση μας η διακινδύνευση από την νομισματική κρίση οδηγεί στην λήψη και νέων επαχθών μέτρων.   Κυβερνήσεις ανεβοκατεβαίνουν, μαζικές συνειδήσεις και αντιστάσεις κονιορτοποιούνται, με τρόπους που αδυνατούμε να αντιληφθούμε, και το βιωτικό επίπεδο της Κοινωνίας μας  μειώνεται συνεχώς, ενώ ο λαός αισθάνεται ανήμπορος να αποτρέψει τα σκληρά μέτρα! Κάποιοι επιζητούν να επωφεληθούν ….και κανείς δεν μας λέει πώς θα βγούμε από την κρίση, εκτός κι αν η έξοδος είναι η λήψη επώδυνων μέτρων.

είπε ο Μίκης Θεοδωράκης :

“Το μόνο που με παρηγορεί, είναι ο συμβολισμός από την συνύπαρξη μέσα στον ίδιο Λαό του πόνου και της ελπίδας αλλά και της βεβαιότητας ότι κάποτε ο πόνος θα εξαλειφθεί, ενώ η ελπίδα θα γιγαντωθεί και θα γίνει πραγματικότητα”.

Στη ζωή μου ήμουνα πάντα αισιόδοξος ,ακόμα και σ’ αυτές τις πονεμένες εποχές .Είμαι και τώρα αισιόδοξος, δε μ’ αρέσει να ζω με φοβίες. Ελπίζω  στον αληθινό διάλογο που χρειάζεται άμεσα και όχι προσχηματικά, κάποιοι ας  εγκαταλείψουν τις ασκήσεις επί χάρτου  κι ας αποφασίσουν να δώσουν «λύση» και όχι να αναπαράγουν την εθνική μιζέρια. Η ελπίδα δεν μπορεί να είναι πολιτικό σύνθημα, είναι η  επιταγή  επιβίωσης του Έθνους.

ΥΓ: Συγγνώμη από τους ειδήμονες δεν προσφέρω ίσως τα αναγκαία. Άλλωστε, ούτε πολιτικός είμαι, ούτε πολιτικός θα γίνω « καρβελομάχος» είμαι και σαν τέτοιος ομιλώ και μόνον.

ΑΝΤΩΝΗΣ Π.ΑΡΓΥΡΟΣ

30/11/2015

ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΑΝΤΡΕΑ ΑΓΓΕΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

“Ολοι είμαστε Γάλλοι σήμερα”.

“Ολοι είμαστε Γάλλοι σήμερα”.

Η ΕΥΡΩΠΗ ΔΕΧΕΤΑΙ ΕΠΙΘΕΣΗ

«οι ψύχραιμοι ένοπλοι τους πυροβολούσαν σαν πουλιά.»

Ένας από τους διασωθέντες της τρομοκρατικής επίθεσης στο Παρίσι   μίλησε στο CNN για την τρομακτική εμπειρία που έζησε λέγοντας χαρακτηριστικά ότι» οι ψύχραιμοι ένοπλοι τους πυροβολούσαν σαν πουλιά.»

Περισσότεροι από 120 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στις επτά τρομοκρατικές επιθέσεις που συγκλόνισαν το Παρίσι., Στο έλεος των τρομοκρατών βρέθηκε το βράδυ της Παρασκευής το Παρίσι. Ένα θέατρο, ένα γήπεδο, ένα μπαρ, ένα εστιατόριο και ένα εμπορικό κέντρο ήταν μεταξύ των επτά σημείων που επέλεξαν να αιματοκυλίσουν οι δράστες Η μαρτυρία ενός 57χρονου που βρισκόταν μέσα στο θέατρο και κατάφερε να βγει από νωρίς σώος, την οποία δημοσιεύει ο Guardian, συγκλονίζει.

«Ήταν μια πραγματική σφαγή. Φαινόταν σαν να βρισκόμουν σε εμπόλεμη ζώνη. Παντού αίματα, παντού κορμιά νεκρά. Βρισκόμουν στην άλλη άκρη της αίθουσας όταν ξεκίνησαν οι πυροβολισμοί. Έβλεπα τουλάχιστον 2 δράστες που πυροβολούσαν από τα θεωρία. Όλοι έπεσαν στο πάτωμα. Ήμουν στο πάτωμα με έναν άλλον άνδρα ο οποίος είχε πέσει από πάνω μου και άλλος ένας δίπλα μου, κοντά σε έναν τοίχο, Μείναμε έτσι, δεν ξέρω πόση ώρα, μου φάνηκε σαν αιωνιότητα. Είδα μπροστά μου όλη μου τη ζωή μου, νόμιζα ότι πεθαίνω, είχα τρομοκρατηθεί. Όταν έφτασε η αστυνομία, μας έβγαλαν έξω και άρχισα να κοιτάζω τριγύρω μου και έβλεπα παντού αίματα...».

Οι καινούργιες αυτές τρομοκρατικές επιθέσεις συγκλονίζουν ολόκληρη την Ανθρωπότητα και μας θυμίζουν το τρομοκρατικό κτύπημα  της 11^ης Σεπτεμβρίου στις ΗΠΑ  Η τρομοκρατική επίθεση επιβαλλει με τον πιο  δραματικό τρόπο την επιτακτική ανάγκη, να σταματήσει άμεσα αυτή η άδικη  και απάνθρωπη αιματοχυσία αθώων ανθρώπων Πρέπει ο Κόσμος ολόκληρος να δει το πρόβλημα και να σκύψει να το αντιμετωπίσει στη  βάση του. Τα ευχολόγια περισσεύουν. Τα «αραβικά παιχνίδια» πρέπει να σταματήσουν. Οι τρομοκράτες εκμεταλλεύονται αυτή ακριβώς την κατάσταση, της παρατεταμένης βίας.

Η νέα τρομοκρατική επίθεση έγινε στο Παρίσι στην καρδιά της Ευρώπης. Της Ευρώπης  που μέσα από την σημερινή εφιαλτική συγκυρία καλείται   ν’ αντιδράσει με ψυχραιμία,  να οργανώσει την άμυνα της και να δει το πρόβλημα κατάματα. Η Ευρώπη έχει μακρά εμπειρία στη δημοκρατική αντιμετώπιση της τυφλής βίας. Χρειάζεται απόφαση και πίστη στην χωρίς συμβιβασμούς τιμωρία των δολοφονών, αθώων ανθρώπων 

Σήμερα η Ευρώπη στο σύνολο της δέχεται επίθεση ,από δυνάμεις που με την τυφλή και αλόγιστη βία  προσπαθούν να τινάξουν στον αέρα το Ευρωπαϊκό οικοδόμημα, δεν θα τα καταφέρουν ομως ,όπως δεν το κατάφερε ο Χίτλερ. .Το ακατανόμαστο αυτό όργιο των φρικαλεοτήτων κινδυνεύει  να τινάξει στον αέρα ότι η ΕΥΡΏΠΗ κατέκτησε στα χρόνια της ειρήνης. Από σήμερα μια νέα εποχή στην ευρωπαϊκή και την παγκόσμια ιστορία αρχίζει. Δεν μπορώ να προβλέψω την εξέλιξη της ,είναι όμως απαρχή αρχή νέων οδυνών για την Ευρώπη και τον Κόσμο Είναι αργά για δάκρυα, απειλές και λεονταρισμούς, η εφιαλτική πραγματικότητα που ζούμε όλοι μέσα από τις οθόνες της τηλεόρασης και βλέπουμε ζωντανά στα νησιά τοθ Αιγαίου μας που γέμισαν πρόσφυγες του πολέμου. Η ηγεσία της Ευρώπης σιώπησε επί της ουσίας τα τελευταία χρόνια και κυρίως δεν έδρασε προληπτικά και  αποφασιστικά για να σταματήσει το κακό που έφτασε στην πόρτα μας πλέον και αιματοκύλησε την Ευρώπη..

Τώρα όμως δεν είναι ώρα για κορώνες. Σήμερα η Ευρώπη κλαίει τους νεκρούς της ,υποκλίνεται μπροστά στα αθώα θύματα και λυπάται που η  φίλη μας Γαλλία περνά αυτή την ανείπωτη δοκιμασία.

Είναι πολύ κακό και μπορεί να αποβεί ολέθριο ,το να μην λέγεται η  πλήρης αλήθεια . Ολόκληρη η αλήθεια όσο σκληρή κι αν είναι .

Η Ευρώπη διέρχεται σοβαρότατους ’κινδύνους. Πρόκειται πλέον  για απειλή στην καρδιά της .

Σίγουρα η σημερινή μέρα είναι  μια διαφορετική για την Ευρώπη και τον Κόσμο.

Ύψωμα 731: ΟΙ ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΠΕΣΑΝ

Ύψωμα 731:  ΟΙ ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΠΕΣΑΝ

9η Μαρτίου του 1941

Στις αρχές Μαρτίου 1941, ο ίδιος ο Μπενίτο Μουσολίνι έφτασε στην Αλβανία για να παρακολουθήσει από κοντά τις επιχειρήσεις. Κύριος στόχος, η διάσπαση του μετώπου σε μια γραμμή έξι χιλιομέτρων, από την Γκλάβα στο Μπούμπεσι. Την επιχείρηση είχε αναλάβει το όγδοο ιταλικό σώμα στρατού, που έριξε στη μάχη τέσσερις μεραρχίες και δυο τάγματα μελανοχιτώνων, κρατώντας άλλες δύο σε εφεδρεία. Απέναντι τους, η πρώτη ελληνική μεραρχία που πολεμούσε συνεχώς από την αρχή της εκστρατείας. Η πολυδιαφημισμένη «Εαρινή Επίθεση» των Ιταλών ξέσπασε στις 9 του Μάρτη του 1941 σε όλη τη γραμμή του μετώπου. Στις 26 του Μάρτη ο απολογισμός ήταν τραγικός. Δώδεκα ιταλικές μεραρχίες με άφθονα εφόδια είχαν ριχτεί σε έξι καταπονημένες ελληνικές και δεν πήραν ούτε σπιθαμή εδάφους.

Ένα περιστατικό ηρωικό από το ελληνο-αλβανικό μέτωπο που δεν είναι τόσο πολύ γνωστό, διαδραματίστηκε κατά την διάρκεια της «Εαρινής Επίθεσης» των Ιταλών στο Ύψωμα 731.

Το εν λόγω ύψωμα (υψόμετρο 731 μ.) βρίσκεται περί τα 20 χλμ. βόρεια της Κλεισούρας. Ήταν ένα από τα ισχυρότερα ερείσματα που κατέλαβε ο Ελληνικός Στρατός κατά τους χειμερινούς αγώνες, που προηγήθηκαν, κλειδί της όλης τοποθεσίας, στον κεντρικό τομέα της Αλβανίας. Η παραμονή σε ελληνικά χέρια του υψώματος αυτού καταδίκαζε κάθε προσπάθεια των Ιταλών. Η αρχή της ιταλικής επίθεσης έγινε νωρίς το πρωί της 9ης Μαρτίου, με σφοδρή δράση του πυροβολικού με όλμους και αεροπορικό βομβαρδισμό των ελληνικών θέσεων.

Ένας τιτάνιος αγώνας διεξήχθη. Στο ύψωμα 731, καθώς και στα γειτονικά υψώματα, πολέμησαν οι άνδρες του 5ου Συντάγματος της I Μεραρχίας πού κατάγονταν κυρίως από την Καρδίτσα και τα Τρίκαλα. Στο διάστημα από 9 έως 11 Μαρτίου 1941, πενήντα Τρικαλινοί θυσιάστηκαν ηρωικά, υπερασπιζόμενοι το ύψωμα. Η τρίτη μέρα βρίσκει το 5° σύνταγμα Τρικάλων να έχει 586 άνδρες νεκρούς και τραυματίες, περίπου την μισή του δύναμη.

Η τιτανομαχία του Υψώματος 731

• Γράφει ο Δημήτρης Κωνσταντάρας- Σταθαράς:

«Ελέγαμε: ένα Μαραθώνα ακόμα! Ελέγαμε: μια Σαλαμίνα ακόμα! Ελέγαμε: ακόμα ένα Εικοσιένα! Και ήρτες τέλος Συ Μητέρα-Μέρα…»

Από τα βαθιά χαράματα της 28ης Οκτωβρίου 1940 μέχρι τον Απρίλιο του 1941 διαδραματίστηκαν επικά γεγονότα, που προκαλούν τη συγκίνηση και το θαυμασμό μας. Εμείς οι νεότεροι τα διαβάζουμε στην Ιστορία. Η προηγούμενη όμως γενιά τα έζησε ενεργά και τα έγραψε με ιδρώτα και αίμα πάνω στα βουνά της Βορείου Ηπείρου και της Αλβανίας.

• Η Ιστορία του Ελληνικού Έθνους της Εκδοτικής Αθηνών γράφει:

«Επί 7 ημέρες, ως τις 15 Μαρτίου η μεραρχία δοκιμάστηκε σκληρά, αλλά απέκρουσε τα κύματα των επιτιθέμενων αντιπάλων. Οι επιθέσεις και αντεπιθέσεις άρχιζαν με πυκνό κανονιοβολισμό που κατέσκαβε τα υψώματα, για να καταλήξουν σε συμπλοκές, όπου το λόγο είχαν η χειροβομβίδα και η λόγχη. Το ύψωμα 731, μεταξύ Αώου και Άψου, έμεινε θρυλικό. Ως τις 19 Μαρτίου, μετά από σχετική τριήμερη ανάπαυλα, οι Ιταλοί εξαπέλυσαν κατά του υψώματος 731 όχι λιγότερες από 18 επιθέσεις. Το «731», όπως έμεινε γνωστό στην πολεμική ιστορία και των δύο αντιπάλων, υπήρξε ίσως ένα από τα πιο αιματοβαμμένα υψώματα ολόκληρου του παγκοσμίου πολέμου».

(ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ, Εκδοτική Αθηνών Α.Ε. 1978, τόμος ΙΕ, σελ.441-442).

• Ο λογοτέχνης και ακαδημαϊκός Άγγελος Τερζάκης, πολεμιστής του 1940, γράφει:

«Ξημερώνει η 10 Μαρτίου 1941 ,ημέρα Δευτέρα, και το πυροβολικό του Καβαλλέρο ξαναρχίζει. Ξαναρχίζει από την Τρεμπεσίνα, με πείσμα διπλό, γιατί η πρώτη μέρα χάθηκε κι αυτό είναι άσχημο για μιαν επίθεση, που πρέπει να το πετύχει στις πρώτες ώρες της. Το κανονίδι τώρα απλώνεται ανατολικά, στο 731. Είναι τέτοιο που μόνο με τους θρυλικούς βομβαρδισμούς του Βερντέν, στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, μπορεί να παραβληθεί. Τ' ακούει και ζαρώνει περίτρομη η ψυχή του ανθρώπου. Τα ελληνικά πυρά της έκοψαν την ορμή, ως που το μεσημέρι οι Ιταλοί ενισχυμένοι με νέες δυνάμεις, ξανάρχισαν, όμως, το πεζικό κατόρθωσε με μόνα τα δικά του να σπάσει το πρώτο κύμα του εχθρού. Στις 6 τ' απόγεμα οι Ιταλοί άνοιγαν μεγάλη φωτιά κατά του 731. Χύμηξαν ύστερα με ταυτόχρονη προσπάθεια να το υπερκεράσουν από τη δημοσιά, ενώ έπιαναν και να βομβαρδίζουν την Τρεμπεσίνα. Είταν η έβδομη επίθεσή τους για το 731. Το ύψωμα έμπαινε πια, ζωσμένο με φλόγες στο θρύλο»

(Άγγελος Τερζάκης, ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΟΠΟΙΪΑ 1940-1941, Αθήναι 1964, σελ.177-178).

 

Ο τιτάνιος αγώνας στο ύψωμα 731 μέσα από το ημερολόγιο του Ταξίαρχου

Δημήτρη Κασλά

Στο προσωπικό χειρόγραφο ημερολόγιο του Ταγματάρχη (τότε) Δημητρίου Κασλά, από το Πουρί Ζαγοράς, Διοικητή του ΙΙ (2ου) Τάγματος του 5ου Συντάγματος Τρικάλων, που με τους στρατιώτες του υπερασπίστηκε το ύψωμα 731, αναφέρει:

«(Ημέρα πρώτη: Κυριακή 9η Μαρτίου 1941, «έναρξις της επιθέσεως»)

(Πρωινές ώρες): Την 06:30 ώραν ήρξατο τρομακτικόν και καταιγιστικόν πυρ του εχθρικού Πυροβολικού και όλμων. Η πρώτη ομοβροντία μιας βαρέως Πυροβολαρχίας ερρίφθη ακριβώς την 06:30 ώραν επί του υψώματος 731, όπου ο Σταθμός Διοικήσεώς μου ήτο το σύνθημα της ενάρξεως της βολής.

Ο βομβαρδισμός συνεχίζεται με αυξάνουσαν έντασιν. Σμήνη αεροπλάνων ρίπτουν συνεχώς τα φορτία των επί των υψωμάτων 731 και 717. Το ύψωμα 731, όπου το Τάγμα μου, σείεται συνεχώς, σκόνη, φωτιά και καπνός, η ατμόσφαιρα είναι βαρειά, δύσκολα αναπνέει κανείς από τα αέρια των εκρήξεων, κόλασις πυρός, μας περιβάλλαν καπνοί και αι φλόγες, δεν ημπορούμε να διακρίνουμε τι γίνεται εις απόστασιν 10 μέτρων.

Το ύψωμα 731 ήτο δασωμένον με δέντρα ύψους 4-5 μέτρων, εντός διώρου έμεινε γυμνόν. Τα συρματοπλέγματά μας κατεστράφησαν, τα χαρακώματα ισοπεδώθηκαν, οι στρατιώται καλύπτονται εις τας οπάς των οβίδων και αγωνίζονται απεγνωσμένα να επανορθώσουν τας ζημίας, ιδίως να προστατεύσουν τα πολυβόλα και οπλοπολυβόλα από την καταστροφήν, από τις πέτρες και χώματα που εγείροντο από τας εκρήξεις.

Τα υπάρχοντα επί του υψώματος 731 δύο πυροβόλα των 6,5 και αντιαρματικός ουλαμός των 37 κατεστράφησαν ολοτελώς.

Περί την 07:30 ώραν κατόρθωσα να επικοινωνήσω τηλεγραφικώς δια λίγα λεπτά με τον Συνταγματάρχην Κετσέαν, επίσης μετά του Διοικητού του Συγκροτήματος Συνταγματάρχου Γεωργούλα Ν., οι οποίοι αγωνιούσαν να πληροφορηθούν την κατάστασίν μας. Με ερώτησαν εάν οι άνδρες του Τάγματος κρατούν τας θέσεις των, τους απάντησα ότι οι Λόχοι ευρίσκονται εις τας θέσεις των.

Μου διεβίβασεν την εξής Διαταγήν γραπτήν: «Επί των θέσεών σας θ” αμυνθήτε μέχρις εσχάτων, Η Πατρίς, η Ανωτάτη Διοίκησις απαιτεί να κρατήσητε ψηλά την τιμήν των όπλων.».

…Του απήντησα: οτιδήποτε και αν συμβή δεν θα εγκαταλείψωμεν το 731 και έχω πεποίθησιν ότι δεν θα περάσουν οι Ιταλοί.

Περί την 8ην ώραν το Πυροβολικόν του εχθρού ήρχισε να επιμηκύνη την βολήν του εις τα μετόπισθεν του Τάγματος και την 08:30 έπαυσεν την βολήν του επί των υψωμάτων 731 και 717. ΄Ητο φανερόν πλέον ότι θα ήρχιζεν η επίθεσις των Ιταλών. Διέταξα τους Λόχους να ετοιμάσουν τα αυτόματα και να μη βάλουν από μεγάλας αποστάσεις, παρά μόνον όταν οι Ιταλοί θα έφθαναν εις ωρισμένα σημεία του εδάφους που υπεδείχθησαν επί τόπου εις απόστασιν περίπου 200 μέτρων.

Περί την 09:30 ώραν οι Ιταλοί χρησιμοποιούντες τας δεξιά του 5ου Λόχου βαθείας γραμμάς πλησιάζουν επικινδύνως και προσεγγίζουν τα κατεστραμμένα συρματοπλέγματα. Αρχίζει πλέον ο αγών διά της χειροβομβίδος. Οι Ιταλοί δοκιμάζουν με τρόμον και φωνάς τα καταστρεπτικά αποτελέσματα των αμυντικών μας χειροβομβίδων.

(Μεσημέρι): Την μεσημβρίαν προσπαθούν οι Ιταλοί να επαναλάβουν την επίθεσίν των, αλλά ευθύς ως αναπτύσσονται καθηλούνται και διασκορπίζονται από το Πυροβολικό και τα Πολυβόλα μας.

(Απόγευμα): Το απόγευμα και ενώ μέχρι της στιγμής εκείνης τα εχθρικά πυρά είχον αραιωθή, εκσπά και νέα επίθεσις μετά σφοδρού βομβαρδισμού, εφ” ολοκλήρου του τομέως της Ι Μεραρχίας και ανασκάπτεται πάλιν το έδαφος από το πυροβολικόν και τας βόμβας αεροπλάνων.

Οι στρατιώται περιμένουν να πλησιάσουν τα εχθρικά τμήματα πεζικού, τα παραλαμβάνουν με τα αυτόματα και τα αποδεκατίζουν με επιτυχείς ριπές και όταν ο εχθρός χρησιμοποιή τας βαθείας γραμμάς και προσεγγίζει τα χαρακώματα, επιτίθενται διά της χειροβομβίδος και της λόγχης.

Οι Ιταλοί όμως δεν παραιτούνται. Δοκιμάζουν διά μία ακόμα φοράν, προτού νυκτώση, να διασπάσουν τας γραμμάς μας επί του υψώματος 731.Και η προσπάθεια αυτή αποκρούεται σε σοβαροτάτας απωλείας.

(Βράδυ): Η νύκτα μας βρίσκει όλους εξηντλημένους σωματικώς. Είμεθα όλη την ημέραν νηστικοί. Εν τούτοις κανείς δεν θέλει να φάγη. Έχουμε άφθονο κονιάκ. Οι Λόχοι δεν ζητούν ψωμί αλλά χειροβομβίδας αμυντικάς και σκαπανικά εργαλεία. Καθ” όλην την νύκτα οι ημιονηγοί του Τάγματος, οι αφανείς αυτοί ήρωες επηγαινοερχόνταν εις τον σταθμόν εφοδιασμού διά να μας φέρουν εκατοντάδας φορτίων χειροβομβίδων, πυρομαχικών και λοιπών εφοδίων.

(Ημέρα δεύτερη: Δευτέρα 10 Μαρτίου 1941).

(Πρωινές ώρες): «Την 7ην πρωινήν ήρχισε πάλιν το ιταλικόν πυροβολικόν. Εις τας 9 ώρα αρχίζει η Ιταλική επίθεσις. Αυτήν την ημέραν κατευθύνεται προς το αριστερόν μας διά να υπερφαλαγγίσουν το 731 εκ του αριστερού. Οι Ιταλοί κινούνται με μυρίας προφυλάξεις, τους καταλαμβάνει πρώτον το Πυροβολικόν μας και τους αποδεκατίζει. Το Πυροβολικόν των Ιταλών προσπαθεί να υποστηρίζει την κινουμένην φάλαγγα.

Οι Ιταλοί προχωρούν κατά διαδοχικά κύματα με προφανή σκοπόν να καταλάβουν οπωσδήποτε το 731, χωρίς να λαμβάνουν υπ” όψιν τας απωλείας των. Οι Ιταλοί φθάνουν εις απόστασιν από 50-100 μ. από την γραμμήν αντιστάσεως. Διά να εξαπατήσουν τους στρατιώτας μας υψώνουν λευκά μανδίλια, προς στιγμήν υπέθεσαν ότι επρόκειτο να παραδοθούν.

Αντελήφθην εκ πρώτης στιγμής ότι επρόκειτο περί απάτης. Επενέβην αμέσως, διέταξα έντασιν των πυρών διά χεροβομβίδων και τοπικήν αντεπίθεσιν. Οι Στρατιώται κραυγάζοντες την περίφημον πολεμικήν ιαχήν «αέρα» διά της λόγχης και των χειροβομβίδων αιφνιδιάζουν τους Ιταλούς, οι οποίοι αρχίζουν να τρέχουν προς τα οπίσω, μεταβαλόντες την υποχώρησίν των εις πανικόβλητον φυγήν. Η επίθεσις των συνετρίβη.

(Μεσημέρι): Ολίγον προ της μεσημβρίας διεξάγεται νέα προσπάθεια εις το ίδιο σημείον παρά Ιταλών κατόπιν πάλιν προπαρασκευής διά σφοδρού βομβαρδισμού και η επίθεσις αύτη συνετρίβη προ του ακαμάτου ηρωισμού των Λόχων, διά της λόγχης, μέχρι την 12:30 ώραν τρέπομεν εις νέαν άτακτον φυγήν τους Ιταλούς.

(Απόγευμα): … Εις τας 06:30 αρχίζει βομβαρδισμός επί των υψωμάτων 731 και 717 και μετ” ολίγον νέα επίθεσις των Ιταλών και κατά των δύο πλευρών του υψώματος 731, δηλαδή εναντίον και των δύο Λόχων μου. Και η επίθεσις αυτή απεκρούσθη με βαρυτάτας απωλείας διά τον εχθρόν.

(Βράδυ): Προς το εσπέρας νομίζουν ότι θα κλονίσουν το ηθικόν των στρατιωτών μας, ρίπτουν δι” αεροπλάνων χιλιάδας προκηρύξεις, καλούν τους στρατιώτας μας να ρίψουν τα όπλα και να σπεύσουν να παραδοθούν. Αι προκηρύξεις αυταί μόνον γέλωτας προσέφερον εις τους ηρωικούς οπλίτας.

Και η δευτέρα ημέρα της επιθέσεως έκλεισε με την απόλυτον διατήρησιν των θέσεών μας επί του υψώματος 731, καθώς επίσης και το δεξιά μου ΙΙΙ Τάγμα επί του υψώματος 717.»

Η «Εαρινή Επίθεση» των Ιταλών απέτυχε. Ο Μουσολίνι έφυγε ταπεινωμένος. Το ύψωμα 731 έγινε δόξα και το όνομά του γράφτηκε στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη: «731».Η «Εαρινή Επίθεση» των Ιταλών απέτυχε. Ο Μουσολίνι έφυγε ταπεινωμένος. Το ύψωμα 731 έγινε δόξα και το όνομά του γράφτηκε στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη: «731».

Πηγές:+ ΑΡΧΕΙΟ Δ.Γ. ΚΑΣΛΑΣ, + Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Τρικάλων

 

Απέτυχαν παταγωδώς...

Ο Ιωάννης Μυτιληναίος περιγράφει αναλυτικά τις υπόλοιπες μέρες, από τη δεύτερη (10-3-1941) έως και την τελευταία, δέκατη έκτη ( 24-3-1941), όπου οι Ιταλοί παρά τις δύο τελευταίες σκληρές επιθέσεις δεν κατόρθωσαν τελικά, να καταλάβουν το ύψωμα , για να επισημάνει ο Ιωάννης Μυτιληναίος:

Τελικά οι Ιταλοί δεν πέρασαν από το ύψ. 731 και η επίθεσή τους εκφυλίστηκε. Ο αρχιστράτηγος Αλέξανδρος Παπάγος, αναγνωρίζοντας τον ρόλο της Διοικήσεως και των μαχητών του, σε ειδική για τους αγώνες στο ύψ. 731 διαταγή του, αναφέρει μεταξύ άλλων: "... Η προσπάθεια, την οποίαν καταβάλλει εναντίον σας ο εχθρός, δεν σας εκλόνισε, σας έδωσε μία νέα αφορμή να αποδείξητε, δια πολλοστήν φοράν, τας λαμπράς αρετάς σας και προπαντός την πίστην σας επί το δίκαιον τον αγώνος σας... Η μάχη αυτή, την οποίαν νικηφόρως διεξαγάγατε, σας εκάλυψε με δάφνας δόξης άφθαστου... Ολόκληρος ο Στρατός μας, τον οποίον Σεις τόσο λαμπρά αντιπροσωπεύετε και εις την ιστορίαν του οποίου προσθέσατε νέας ένδοξους σελίδας, σας παρακολουθεί και σας θαυμάζει. Σας απευθύνω τα πλέον θερμά συγχαρητήρια. Ζήτω ο Ελληνικός Στρατός".

ΓΕΣ/ΔΙΣ, «Ἑλληνοϊταλικὸς Πόλεμος 1940-41»

«... Εις τον ορισθέντα ως αντιπρόσωπον διὰ την υπογραφήν του πρωτοκόλλου εκεχειρίας Διοικητήν του Ι/67 Τάγματος, εδόθη η ευκαιρία να διατρέξη το προ του 731 έδαφος μέχρι του προς Δυσμάς υψ. 717, μήκους 500 περίπου μέτρων και να αντιληφθή ιδίοις όμμασι την τρομακτικήν φθοράν ην είχον υποστή οι Ιταλοί κατά τας εναντίον του 731 επιθέσεις των.

Ούτος, εις σχετικήν έκθεσίν του, αναφέρει ότι, καίτοι είχεν ήδη αντικρίσει εικόνας ανθρωποσφαγής εις τα πεδία μαχών εν Μακεδονία και Μικρά Ασία, εν τούτοις το μακάβριον και φρικιαστικόν θέαμα όπερ αντίκρυσεν εις τον μεταξύ του 731 και του 717 χώρον, υπερέβαινε τας δυνατότητας της φαντασίας του. Όλη σχεδόν η ορατή κατά μήκος της μεταξύ των δύο υψωμάτων κορυφογραμμής ζώνη, πλάτους 150 περίπου μέτρων, ήτο κεκαλυμμένη διά πτωμάτων, εγκατεσπαρμένων κατά σωρούς, μεταξύ των οποίων, ως διακοσμητικόν συμπλήρωμα, προέβαλον αποκεκομμένα μέλη κατατεμαχισθέντων μαχητών. Η μακάβριος εντύπωσις εκορυφούτο διά της θέας θανασίμου εναγκαλισμού αντιπάλων, εξ ων ουκ ολίγοι από της Ελληνικής πλευράς.

Ανάλογον εικόνα θα παρουσίαζον ασφαλώς και αι εκατέρωθεν της κορυφογραμμής προς τας χαράδρας Προι Μαθ και Προι Βέλες κατερχόμεναι κλιτείς (Αρχείον ΔΙΣ/Φ.682/Θ/1)

Σημειωτέον ότι, ως αναφέρεται εν τη εκθέσει του 19ου Συντάγματος, όπερ ημύνετο του υψ. 731, ο επί κεφαλής των αποσταλέντων υπό των Ιταλών εις τας Ελληνικάς γραμμάς την πρωίαν της 22ας Μαρτίου κηρύκων στρατιωτικός ιερεύς, υπέστη ισχυρόν ψυχικόν κλονισμόν επί τη θέα της τρομεράς ανθρωποσφαγής. Ούτος, καίτοι είχε διαδράμει με δεδεμένους οφθαλμούς το εγγύτερον προς τας Ελληνικάς γραμμάς έδαφος, ένθα η πυκνότης των πτωμάτων ήτο μεγαλυτέρα, εν τούτοις ευθύς ως ωδηγήθη εις το Σ.Δ. του ΙΙΙ/19 Τάγματος και τω αφηρέθη ο επίδεσμος των οφθαλμών, εκάλυψε το πρόσωπόν του δι' αμφοτέρων των χειρών, ψιθυρίζων "terribile" (τρομερόν), κατελήφθη υπό τρομώδους καταστάσεως και απητήθη αρκετή δόσις κονιάκ ίνα συνέλθη και ανακτήση την ηρεμίαν του.

Η εξαιρετική αυτή φθορά των ενεργησάντων τας εναντίον του υψ. 731 τμημάτων, δικαιολογεί την απόφασιν των Ιταλών όπως ανεγείρουν επί του υψώματος τούτου όπερ απεκάλεσαν «Ιεράν Ζώνην» (1) (Στρατάρχη Cavallero. «DIARIO» 14 Μαρτίου) το γενικόν μνημείον των πεσόντων εν Αλβανία μαχητών των ...»

ΓΕΝΙΚΟ ΕΠΙΤΕΛΕΙΟ ΣΤΡΑΤΟΥ

ΔΙΕΥΘΥΝΣΙΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΣΤΡΑΤΟΥ

«ΕΛΛΗΝΟΪΤΑΛΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ 1940-41»

Πηγες:1.-υψωμα 731

2.- Ὕψωμα 731: Οἱ ἄγνωστες Θερμοπύλες τοῦ 1940

ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΡΓΥΡΟΣ 28/10/015

“Η θυσία της Ιφιγένειας” ή το τέλος της αθωότητας μας.

Tο διαχρονικό μας Εθνικό δράμα :να θυσιάζουμε τα παιδιά μας, για να “σωθεί” ο Τόπος μας.

“Η θυσία της Ιφιγένειας” ή το τέλος της αθωότητας μας.

Του ΑΝΤΩΝΗ Π.ΑΡΓΥΡΟΥ

Η Θυσία της Ιφιγένειας :

Είναι γνωστός ο μύθος  Η Ιφιγένεια ήταν ακόμα έφηβη  όταν ο φοβερός  πατέρας της, ο Αγαμέμνων, αρχηγός των Ελλήνων στην εκστρατεία  κατά της Τροίας, αναγκάστηκε, από  τον Μενέλαο,  και τον Οδυσσέα, να την καλέσει από τις Μυκήνες στην Αυλίδα με δόλο -με  το πρόσχημα ότι θα την παντρέψει με τον Αχιλλέα- για να τη θυσιάσει,  τελικά, στην Αρτέμιδα. Η θεά ήταν  οργισμένη με τον Αγαμέμνονα, γιατί είχε  κάποτε σκοτώσει ένα ιερό ελάφι της, είχε προκαλέσει άπνοια ώστε ο  συγκεντρωμένος στην Αυλίδα στόλος των Αχαιών να μη μπορεί να αποπλεύσει.  Και για να επιτρέψει να πνεύσει άνεμος ούριος είχε ζητήσει από τον  Αγαμέμνονα να της θυσιάσει την κόρη του. Αλλά -θαύμα!- ενώ όλοι πίστεψαν  ότι η θυσία έγινε, η θεά έβαλε ελάφι στη θέση της, μετέφερε την  Ιφιγένεια στη χώρα των Ταύρων και της ανέθεσε καθήκοντα ιέρειας . Ο μύθος δηλώνει πώς πολλές φορές οι αθώοι καλούνται να θυσιαστούν ακόμα και με δόλο για επικρατήσει δήθεν το γενικό καλό. Έτσι οι Έλληνες καλούνται για μια ακόμα φορά να θυσιαστούν για βγει ο Τόπος απ’ την κρίση την πνευματική και μετά την οικονομική.

Το τέλος της αθωότητας μας:

Οι εκλογές τελείωσαν και από αύριο αρχίζει ο Γολγοθάς του Μνημονίου 3 .

Κανείς πολίτης σ’αυτή την Χώρα δεν μπορεί να ισχυρισθεί πλέον, ότι δεν ξέρει την βαρειά κληρονομιά και την μεγάλη ευθύνη.

Η εποχή της αθωότητας τελείωσε οριστικά για όλους μας .

Και τώρα ήρθε η ώρα για την  θυσία της Ιφιγένειας.

Οι εκλογές έδωσαν τις απαντήσεις.

 Τα περιθώρια  εξαντλήθηκαν  οι πιστωτές δεν υποχώρησαν, αντίθετα εσφίξαν ακόμα περισσότερο τα όρια, και η συμφωνία με το δίλημμα μέσα ή εξω απ την Ευρώπη  και τον ΠτΔ να καταθέτει:” Η Ελλάδα ανήκει στην Ευρώπη και η Ευρώπη δεν θα ήταν ίδια χωρίς την Ελλάδα”

 Και τώρα ήρθε η ώρα της θυσίας  :

 Καταιγίδα ρυθμίσεων περιλαμβάνει το νομοσχέδιο με τα προαπαιτούμενα.  Προβλέπει δέσμευση καταθέσεων και θυρίδων για βαριές υποθέσεις. Καλύπτει ευρύτατη γκάμα θεμάτων, όπως ρυθμίσεις για το ασφαλιστικό, την αγορά ενέργειας, θέματα επιχειρήσεων του Δημοσίου, όπως για τον ΟΣΕ και την ΤΡΑΙΝΟΣΕ,  αλλά και τα φάρμακα (προβλέπει ότι οι τιμές των φαρμακευτικών προϊόντων  «αναφοράς», μετά την λήξη της «περιόδου προστασίας των δεδομένων» (data  protection period) μειώνεται στο 50% της τιμής του προϊόντος σε  κατάσταση «εντός της περιόδου προστασίας των δεδομένων» είτε στο μέσο  όρο των τριών χαμηλότερων τιμών των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης,  ανάλογα με το ποια είναι σε κάθε περίπτωση η χαμηλότερη τιμή). Περιλαμβάνει  εκπλήξεις για τους φορολογούμενους. Οσον αφορά στα ενοίκια προβλέπεται  ότι επιβάλλεται συντελεστής 15% σε εισοδήματα από ενοίκια έως 12.000  ευρώ και 35% για εισοδήματα άνω των 12.000 ευρώ. Oi ισχύοντες σήμερα  συντελεστές είναι 11% και 33%.  Αναδρομικά αυξάνεται ο φόρος για τα εισοδήματα από ενοίκια, αλλάζουν οι  100 δόσεις και αυτό είναι αρχή.

Η Ελλάδα διαχρονικά θυσιάζει τα παιδιά της με την ελπίδα να σωθεί ο Τόπος

 “Πρέπει να χτυπούμε, να χτυπούμε τη μοίρα μας, ως ν' ανοίξουμε πόρτα, να γλιτώσουμε!”

( Νικος Καζαντζακης«Αναφορά στον Γκρέκο»)

ΑΝΤΩΝΗΣ Π.ΑΡΓΥΡΟΣ 

12/10/2015