40 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ -ΠΑΜΕ ΑΡΑΓΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΝΕΑ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ ; ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ Ν’ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΩΡΑ:

 40 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ 

ΠΑΜΕ ΑΡΑΓΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΝΕΑ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ ;

 ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ Ν’ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΩΡΑ:

Στη καθημερινότητα  μας ακούμε τους  ιθύνοντες του Τόπου να αποδίδουν την κακοδαιμονία του στην δήθεν έλλειψη δυνατότητας λήψεως επικαίρων και δραστικών μέτρων ,για την θεραπεία  των  επιτακτικών αναγκών της Πολιτείας, στις ισχύουσες Συνταγματικές ρυθμίσεις. Αυτό εν πολλοίς είναι ανακριβές.

Δεν χωρεί  όμως αμφιβολία ότι, αρκετοί  από εκείνους που καταγγέλλουν αυτά τα Συνταγματικά ζητήματα , δεν φρόντισαν  όταν και ενώ μπορούσαν  να προβούν στις αναγκαίες παρεμβάσεις  ,με αποτέλεσμα την οικτρή πλέον  κατάσταση που διερχόμεθα.

Υπάρχουν  βεβαίως, τεράστια  ζητήματα που θα μπορούσαν να θεραπευθούν άμεσα αλλά σε ευρύτερο επίπεδο  με μια γενναία Συνταγματική Αναθεώρηση και γι’ αυτά θα αναφερθώ επιγραμματικά  όπως:

α) Η πλήρης και χωρίς όρια Ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, με  εσωτερική επιλογή της Ηγεσίας της με κριτήρια την αρχαιότητα και την αποδοτικότητα  αλλά και με  αυστηρό εσωτερικό έλεγχο κάθε καθυστέρησης στην λειτουργία της. 

β) η  πλήρης  αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος:

1)με την υποχρεωτική  αμοιβαία  λογοδοσία όλων των εξουσιών 

2) την καθιέρωση  συγκεκριμένης θητείας, χωρίς καμιά  απολύτως παράταση ή ανανέωση  για όλα τα εκλεγμένα όργανα (Βουλευτές, Πρόεδρος δημοκρατίας, Δήμαρχοι κλπ, Ηγεσία Δικαιοσύνης) 

3) ο αυστηρός δικαστικός και μόνον έλεγχος του πολιτικού χρήματος και του «πόθεν έσχες» όλων των δημοσίων λειτουργών,χωρίς την συμετοχή της Βουλής 

 4) η κατάργηση κάθε προνομίου και ακαταδίωκτου για τους ασκούντες δημόσια λειτουργία, όλοι οι πολίτες χωρίς καμιά εξαίρεση υπάγονται στον φυσικό δικαστή τους  5) Η ενδυνάμωση των αρμοδιοτήτων του Προέδρου της δημοκρατίας και μη προσφυγή στις κάλπες για τον λόγο αυτό. 

6)Η μη πρόωρη διάλυση της Βουλής παρά μόνον σε περίπτωση απώλειας της «δεδηλωμένης» και αδυναμίας σχηματισμού Κυβέρνησης 

7) Η καθιέρωση μόνιμων Αναπληρωτών Υπουργών στα Υπουργεία Άμυνας, Εξωτερικών, Παιδείας.

 8) Η ενοποίηση των ελεγκτικών μηχανισμών του Κράτους κάτω από τον έλεγχο ανώτατου   δικαστικού λειτουργού  που θα διορίζεται από το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο με ετήσια μη ανανεώσιμη  θητεία.  

9) η προστασία της Παιδείας, της  επιχειρηματικότητας των  επενδύσεων  και της ανάπτυξης 

10) η  προστασία αδύναμων ομάδων, 

11) η  προστασία του περιβάλλοντος 

 Όμως ανεξάρτητα απ’ όλα τα παραπάνω θεσμοί υπάρχουν και σήμερα  με τα προβλήματα τους, αλλά δεν λειτουργούν ,όπως θα έπρεπε. Δεν  φταίει το Σύνταγμα που οι περίφημες προανακριτικές και εξεταστικές Επιτροπές της Ελληνικής Βουλής, δεν λειτουργούν ή μάλλον αποτελούν πλέον  το μόνιμο «καθαρτήριο» των πάσης φύσεως ανομημάτων κι αυτό αφού η σκοπιμότητα των αποφάσεων καταλύει εκάστοτε την νομιμότητα και την δεοντολογία και εν  τέλει η Ποινική Δικαιοσύνη ( πχ περίπτωση Άκη) έρχεται  να βγάλει τα «κάστανα απ’ τη φωτιά», όπου όμως οι περίφημοι νόμοι «περί της (μη )ευθύνης των Υπουργών » και βουλευτική «ασυλία» το επιτρέψουν .Αλήθεια γιατί δεν καταργούνται αυτές οι εξωφρενικές διατάξεις ακόμα και σήμερα εκεί που το Σύνταγμα το επιτρέπει.

Έτσι όσο υπέροχη συνταγματική αναθεώρηση κι αν έχουμε αν δεν αλλάξουν οι κατεστημένες δομές οι νοοτροπίες  και τα  πάσης μορφής «ακαταδίωκτα» ο Τόπος θα ταλανίζεται.  

 Η τρομακτική κρισιμότητα των περιστάσεων που περνά η Ελλάδα  και μαρτυρεί  ότι ο ευλογημένος και μαρτυρικός συνάμα  Τόπος μας, βιώνει ξανά την σημερινή αλγεινή πραγματικότητα ,αλλά συνεχίζει να ελπίζει και να μάχεται  .Όσα ο ταλαιπωρημένος Λαός  μας κατέχτησε με τον ιδρώτα  και το αίμα Του αμφισβητούνται  πλέον στ’ όνομα της «ανάγκης ».

 Η κρίση της οποίας την εξέλιξη παρακολουθούμε  βρίσκεται στην κορύφωση της. Δεν μπορώ να προβλέψω  ποιο μπορεί νάναι το αύριο και το μεθαύριο της κρίσης  στο μέλλον της Ελλάδας και της Ευρωπαϊκής  Ένωσης. Πάντως εκείνο που φαίνεται καθαρά στον ορίζοντα είναι,  ότι υπάρχει τεράστιο ζήτημα  από την αμφισβήτηση  ακόμη και  οπισθοδρόμηση που υφίστανται οι πολίτες  σε ζητήματα  που άπτονται  του νομικού μας πολιτισμού  κι έτσι αποτυπώνεται στην πλειονότητα των  μελετών  του συλλογικού αυτού έργου.

Είναι βέβαιο πως ο πολιτισμός ενός τόπου είναι προϊόν αγώνων ,είναι γέννημα  γενναίων και άγρυπνων συνειδήσεων  έντιμων ανθρώπων  που θέλουν να ζουν με ή χωρίς υλικά αγαθά,  αλλά προ πάντων με ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ και ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ   που δεν είναι προϊόν υλικού  πλούτου .

Νομίζω, ότι προέχει η προσπάθεια να ξεπεράσει ο τόπος πρώτα την ηθική  κρίση μέσα στα όρια που διαγράφει ο  νόμος ,η Δημοκρατία, η ζωή, η αρμονία της Πόλης και η ευτυχία των πολιτών . ο Τόπος  χρειάζεται μια ΝΕΑ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ σε όλα τα κρίσιμα θέματα.Κι αυτό δεν είναι λόγια

 Ο Λαός μας ποθεί την Ανάσταση:  «Κρασί δεν είναι, αδέρφια, η λευτεριά μήτε γλυκιά γυναίκα, μήτε και βιος μες στα κελάρια σας μήτε και γιος στην κούνια·

έρμο τραγούδι ’ναι ακατάδεχτο και σβήνει στον αγέρα!»

( Ν .ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ «Οδύσσεια»)

Χαίρετε! 

ΑΝΤΩΝΗΣ Π.ΑΡΓΥΡΟΣ